ဟိုကိုင္းဒိုးက ႏွင္းပြဲေတာ္

ဟိုကိုင္းဒိုးကၽြန္းဟာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ အေအးဆံုး အရပ္ေဒသျဖစ္ၿပီး ေဆာင္းရာသီမွာ အျမင္႔ဆံုး အပူခ်ိန္ သုညဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္အထက္မေရာက္တဲ႔ ေနရာျဖစ္ပါတယ္။
ဟိုုကိုင္းဒိုးရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ Sapporo မွာ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ေဖေဖာ္၀ါရီလတိုင္း ႏွင္းပြဲေတာ္ ကိုက်င္းပေလ႔ရိွၿပီး ဂ်ပန္ရဲ႕ နာမည္ႀကီးပြဲေတာ္တစ္ခုပါပဲ။ ႏွင္းေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ႔ ရုပ္တုပံုစံေတြ၊ အေဆာက္အအံုေတြဟာ လက္ရာေျမာက္လွၿပီး အံမခန္းပါပဲ။

လမ္းညႊန္စာအုပ္

Sapporo snow festival မွာ Odori Site, Tsudome Site, Suzukino Site ဆိုၿပီး ေနရာ ၃ေနရာ ရိွပါတယ္။ Odori Site နဲ႔ Tsudome Site ကေတာ႔ ၿမိဳ႕ထဲက ဘူတာရံု အနီးတ၀ိုက္မွာ တည္ရိွၿပီး Tsudome Site ကိုေတာ႔ ဘစ္ကားနဲ႕ မိနစ္ ၃၀ေလာက္ စီးၿပီး သြားရပါတယ္။
ကၽြန္မတို႔က ပထမဆံုး Tsudome Siteကိုသြားခဲ႔ၾကပါတယ္။ ဒီေနရာကေတာ႔ ကေလးေတြနဲ႔ ႏွင္းေလွ်ာစီး ကစားခ်င္သူေတြ အႀကိဳက္ျဖစ္ပါတယ္။

Tsudome Site

Snow art contest

Ice Slide and snow rafting

Ice Slide

စႏိုးရုပ္ေလးေတြ

အဲဒီအရုပ္ေသးေသးေလးေတြက ကေလးေလးေတြလုပ္ထားၾကတာ။

Odori Site

ေနာက္ေတာ႔ Odori site ေပါ႔။ ဒီ Site မွာ ၾကီမားလွတဲ႔ ႏွင္းရုပ္တုမ်ား (Giant snow sculpture)ကို ေတြ႔ ရတယ္။ ႏွင္းရုပ္တုေတြက အလြန္တရာလက္ရာေျမာက္လွပါတယ္။ Odori လမ္းမႀကီးတစ္ေလွ်ာက္ ၾကည့္လို႔ မကုန္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။

 STV/Yomiuri Square

Hokkaido - a Tourist wonderland

Sculptures of Forbidden city, Imperial palace in Bejing, Great Wall of China, Ezo red fox and her young kids

Ezo red fox

အေပၚက Hokkaido - a Tourist wonderland snow sculpture အေၾကာင္းကို လမ္းညႊန္စာအုပ္ထဲက အတိုင္း ျပန္ကူးလုိက္ပါတယ္။ စိတ္၀င္စားတဲ႔သူေတြ ဖတ္လို႔ရေအာင္လို႔ပါ။
Well known for its pristine environment and the creatures living in it. Hokkaido is a popular destination not only for the Japanese, but also for visitors from China and other countries from Asia, with tourism driving economic activity. In the hope of expanding interaction and tightening bonds through tourism, STV/Yomiuri square proudly hosts a wonderful display of snow sculptures, including a lifelike Blakiston's fish owl, Ezo red fox and her young kids, animals that have come to symbolize Hokkaido, and the former Hokkaido Government Office building, built in 1888 and nicknamed "Redbrick", which played a part in the history of Hokkaido. To welcome vistors from Asia, including China, which has done much to promote tourism in Hokkaido, STV/Yomiuri Square alos features sculptures of the Forbidden City, the imperial palace of the Mind and Qing Dynasties in Beijing, and the Great Wall of China, both listed as World Heritage. We display all these snow sculptures in the hope of developing Hokkaido as a tourist wonderland, leading the vitalization of tourism both at home and abroad, and continuing its growth in the future.

Environment Square

The Lion King

 The Disney's long-awaited musical. "The Lion King" will finally open at Hokkaido Shiki Theatre in Sapporo on March 27th, 2011. This Japanese version will be performed by Shiki Theatre company. Set in the magical land of African savanna known as Prideland, this musical tells the adventures and growth story of the young lion prince, Simba. Based on the profound theme of "Circle of Life", it depicts the stories of the activities of nature, family bonding, love and growth. Meet the famous characters from the musical such as Timon-the meekat, Pumba-the warthog, and Zarzu-the hornbill, with the symbol of the Lion King and the Pride Rock.

Mainichi Newspapers Ice Square

Daejeon Metropolitan City

Daejeon Metropolitan City is the 5th largest region within the Republic  of Korea.

HBC Bejing Square

The Temple of Heaven

Next year marks the 40th anniversary of Japan's normalization of diplomatic relations with China. In recognition of this event, the Hall of Prayer for Good Harvests at the Temple of heaven in the Chinese capital of Bejing has been recreated here this year. The original location was listed as a World Cultural Heritage site in 1998 as the world's largest architectural complex for religious rituals.

HTB Snow Square

National treasure, Hiunkaku of Hongwanji

The Hiunkaku of Honwanji is a national treasure, three-story building with a shingled roof located on the grounds of the Nishi-Hongwanji Temple in Kyoto. The building features a unique shape with a vairety of roof styles such as Karahafu (Chinese gable roof) and Irimoya (gablet roof), which harmonize with each other in spite of their asymmetric design. The building is one of the "Kyoto Three famous Pavilions" with the Golden Pavilion and the Silver Pavilion and is said to be a part of the Jurakudai, built by Hideyoshi Toyotomi, which was relocated from its original site. It was designed as a nation treasure in 1951.

UHB Family Land

Sazae San

A very popular animation, "Sazae San" airing on Fuji Television Network in the 6:30 p.m time slot on Sunday evenings, celebrates the 65th anniversary of its original comic strip. This year is the 42nd year since the animated TV series started broadcasting in 1969, and the large snow statue of Saze San comes to the Nishi 10-chome Odori site. Here comes Sazesan accompanied by her family: Namihei, Fune, Masuo, Katsuo, Wakame, Tara-chan, and the family's pet cat Tama.

Snow Sculptures

International Snow sculpture contest

ႏွင္းရုပ္တုေတြ တည္ေဆာက္တဲ႔ အခါမွာ ၿပိဳင္ပြဲျပဳလုပ္ၿပီး ဆုေပးတယ္တဲ႔။ အေပၚကပံုက တတိယဆုရတဲ႔ ပံုျဖစ္ပါတယ္။ ပထမဆုနဲ႔ ဒုတိယဆု ပံုေတြေတာ႔ မေတြ႕ခဲ႔ရဘူး။ ကၽြန္မတို႔ သြားတဲ႔ ရက္က ပြဲေတာ္ေနာက္ဆံုးရက္ ရဲ႕ ေရွ႕တစ္ရက္ျဖစ္ေနေတာ႔ တစ္ခ်ိဳ႕အရုပ္ေတြ အရည္ေပ်ာ္ၿပီး ပံုပ်က္ေနၾကၿပီ။

Ice sculptures at Susukino Site

ေနာက္ဆံုး Suzukino Site မွာကေတာ႔ လက္ရာေျမာက္လွတဲ႔ ေရခဲရုပ္တုေတြ ခ်ည္းေတြ႔ခဲ႔ရပါတယ္။

ငါးေတြ၊ ဂဏန္းေတြကို ေရခဲထဲထည့္ၿပီး လုပ္ထားတာ။

ည ၈နာရီခြဲၿပီးေလာက္ေရာက္ ေတာ႔ ၾကည့္စရာေနရာေတြလဲကုန္၊ အေႏြးအိတ္ထည့္ထားေပမဲ႔ ေျခေထာက္ေတြ လက္ေတြလဲ ထုန္ခဲၿပီး ခ်မ္းလွၿပီ၊ ေျခေထာက္ေတြလဲေညာင္းလွၿပီဆိုေတာ႔ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေတာ္ပါၿပီဆိုၿပီး သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကို ျပန္ခဲ႔ၾကတယ္။ ေစတနာဗလပြနဲ႔ ျပင္ေကၽြးတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ Hotpot ကိုစားၿပီး သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အခန္းမွာ ေႏြးေထြးမႈ အျပည့္နဲ႔ အိပ္စက္ခြင့္ ရခဲ႔တယ္။

အခ်ိန္မရလို႔ ေန႔တစ္၀က္ေလာက္ပဲ အေျပးအလႊား လည္ပတ္ခဲ႔ရေပမဲ႔ ကၽြန္မအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ခရီးေလးတစ္ခုျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္ရွင္။ မေရာက္ဖူးေသးတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားလဲ ဓာတ္ပံုေတြၾကည့္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစရွင္။

မီးငယ္ေလးရဲ႕ ဒိုင္ယာရီျဖစ္ပါတယ္။

ဟုိကိုင္းဒိုးႏွင္းပြဲေတာ္သို႕..

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ေျမာက္ဘက္စြန္းပိုင္းမွာ ရိွတဲ႔ Hokaido ကၽြန္းကို Ferry နဲ႔ အလည္တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ႔တဲ႔ အေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
ကၽြန္မကသေဘာၤအၾကာႀကီး မစီးဖူးေတာ႔ မူးမွာေၾကာက္ေနမိတယ္။ ဒါေပမဲ႕ သေဘာၤႀကီးထဲေရာက္သြားေတာ႔ ဟုိတယ္ႀကီးထဲ ေရာက္သြားတဲ႔ အတိုင္းပဲ။ ခမ္းနားလြန္းလို႔ သေဘာၤစီးေနရတာကို ေတာင္ေမ႔သြားတယ္။ ႏွင္းပြဲေတာ္ အေၾကာင္း မေရးခင္ သေဘာၤစီးရတဲ႔ အေတြ႕အၾကံဳေလး မွတ္တမ္းတင္ထားခ်င္လို႔ ပါေနာ္။
ကၽြန္မတို႕စီးခဲ႔ရတဲ႔ သေဘာၤနာမည္က Kiso တဲ႔။
http://www.taiheiyo-ferry.co.jp/qa/sennai.html#q04
သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ သေဘာၤစီးၿပီးသြားခဲ႔ရတဲ႔ ေပ်ာ္စရာ ခရီးတစ္ခုပါ။

သေဘာၤေပၚေရာက္ေတာ႔ ပထမဆံုး ကၽြန္မတို႔ အိပ္ရမဲ႔ အိပ္ရာေလးေတြရိွတဲ႔ အခန္းမွာ ပစၥည္းေတြေနရာခ်ထားၿပီး ဓာတ္ပံုေတြ ေလွ်ာက္ရိုက္ၾကပါတယ္။

Safty boxes

Sendai to Tomakomai

baby room

ဂိမ္းကစားခ်င္ရင္လဲရတယ္။

ကၽြန္မတို႔ အိပ္ရတဲ႔ အခန္းက ၅ထပ္၊ စားေသာက္ဆိုင္ ၊ Movie Theater နဲ႔ Lobby က ၆ ထပ္မွာ ရိွၿပီး၊ သေဘာၤရဲ႕ အျပင္ဘက္ကို ထြက္ၾကည့္လို႕ရတာက ၇ ထပ္မွာ ရိွပါတယ္။

သေဘာၤေပၚမွာ ေရေႏြးစိမ္ခ်ိဳးလို႕ရတဲ႔ အခန္းလဲပါေတာ႔ ေရခ်ိဳးၾကတဲ႔သူကခ်ိဳး။ Lobby ကဆိုဖာေတြမွာ ေအးေအးေဆးေဆးထုိင္ၿပီး Piano နားေထာင္၊ စကားေျပာတဲ႔သူကေျပာေပါ႕။ ေနာက္ေတာ႕ Movie Theater မွာ Piano concert ရိွတာနဲ႔ ခဏ၀င္ၾကည့္။ အဲဒါၿပီးေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး Karaoke ခန္းမွာ တစ္နာရီေလာက္ အခ်ိန္ျဖဳန္းလိုက္ေသးတယ္။ ကာရာအိုေကဆိုၿပီးေတာ႔ ည၁၀နာရီေလာက္ ရိွေနၿပီ။ Movie Theater မွာ Harry Poter ရုပ္ရွင္ျပေနလို႔ ၀င္ၾကည့္တယ္။ Lobby မွာလဲ ထုိင္ၿပီး တီဗြီအစီအစဥ္ေတြ၊ သတင္းေတြ ၾကည့္လို႕ရတယ္။

ကာရာအုိေက

Concert နဲ႔ Movie Theater

ကၽြန္မတို႕က ေစ်းအသက္သက္သာဆံုး ၇၂၀၀ ယန္းနဲ႔ စီးလို႔ အတူတူ စုအိပ္ရတဲ႔ ေက်ာတစ္ျပားစာ အိပ္ရာေလးေတြမွာ အိပ္ၾကရတယ္။ အခန္းထဲမွာ တစ္ျခားအဖြဲ႔ တစ္ခုက ႏိုင္ငံျခားသား ေက်ာင္းသား ၃ ေယာက္က ဖဲရိုက္ေနလို႔ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ႔ဘူး။ မနက္ ၆ နာရီေက်ာ္ေတာ႔ ေနထြက္တာ သြားၾကည့္ရေအာင္ ဆိုၿပီး ညီမေလးက ႏိႈးတယ္။ ကၽြန္မတို႔လဲ အိပ္ခ်င္မူးတူးထၿပီး ေနထြက္တာကို ေစာင့္ၾကည့္ၾကေပမဲ႕ အဲဒီေန႕က တိမ္ေတြတစ္အားထူၿပီး မိုးအံု႕ေနလို႕ ေနလံုးကို မျမင္ခဲ႕ၾကရဘူး။ သေဘာၤၾကီးက အတြင္းပိုင္းကေတာ႔ အေႏြးထည္ မလိုေအာင္ကို ေတာ္ေတာ္ေႏြးတယ္။ သေဘာၤအျပင္ဘက္ကေတာ႔ ေလေတြတုိက္ၿပီး ခ်မ္းလိုက္တာ အရမ္းပဲ။ ေနမျမင္ရေတာ႔ ျပန္ၿပီး အိပ္ၾကတာေပါ႕။

မိုးအံု႕ေနလို႔ ေနထြက္တာ မၾကည့္ခဲ႔ရပါ။

so cold and so windy outside of the ship

သေဘာၤေပၚကရႈခင္း

သေဘာၤေပၚက မနက္စာ (၅၀၀ယန္း)

မနက္ ၁၀နာရီခြဲမွာ ဟိုကို္င္းဒိုးက Tomakomai သေဘာၤဆိပ္ကို ေရာက္ပါတယ္။ ဘစ္ကားရပ္ေစာင္႔ေနရင္း ေအးျမလွတဲ႔ ရာသီဥတုကို သတိျပဳမိတယ္။ ဘစ္ကားနဲ႔ သေဘာၤဆိပ္ကေန ဘူတာရံုကို သြား၊ အဲဒီကေန ရထားနဲ႔ တစ္နာရီနီးပါး စီးၿပီးမွ ႏွင္းပြဲေတာ္ ရိွတဲ႔ Sapporo ၿမိဳ႕ကိုေရာက္ပါတယ္။ Sapporo ၿမိဳ႕ကို ေရာက္ေတာ႔ ေန႔လည္ ၂ နာရီနီးပါးရိွပါၿပီ။ ေန႔လည္စာစားဖို႔ သူငယ္ခ်င္း ညႊန္ျပေပးတဲ႔ စားေကာင္းၿပီး နာမည္ႀကီးတယ္ဆိုုတဲ႔ ေခါက္ဆြဲဆိုင္မွာ ဂ်ပန္အေခၚ Ramen စားခဲ႔ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ အရသာရိွတဲ႔ Ramen ပါပဲ။ ဂ်ပန္မွာ စားဖူးခဲ႔သမွ် ေခါက္ဆြဲေတြထဲမွာ ကၽြန္မ အၾကိဳက္ဆံုးလို႔ ေျပာရမလားပဲ။ ေခါက္ဆြဲဖတ္ေလးေတြက ေသးေသးေလးေတြနဲ႔ ေတာ္ေတာ္စားလို႔ ေကာင္းခဲ႔တယ္။

 ဟုိကိုင္းဒိုးက ႏွင္းပြဲေတာ္အေၾကာင္း ဆက္ေရးပါအုန္းမယ္။

Hills Kawauchi ကိုလြမ္းဆြတ္ျခင္း

Hills Kawauchi ဆိုတာကေတာ႔ ဂ်ပန္ျပည္ကေနရာေလးတစ္ခုေပါ႕။ ရာဇ၀င္တင္ေလာက္ေအာင္ ထင္ရွားတဲ႔ ေနရာေလးတစ္ခုလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ လူသိမ်ား ေက်ာ္ၾကားၿပီး ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြ အေျပးအလႊား လာၾကည့္ၾကတဲ႔ ေနရာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဂ်ပန္ျပည္ရဲ႕ ေျမပံုထဲမွာ ရွာၾကည့္ရင္လည္း ေတြ႔မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္မအတြက္ေတာ႔ လြမ္းဆြတ္တသရမဲ႔ ေနရာေလးတစ္ခု အျဖစ္ ရိွေနခဲ႔ပါတယ္။ ဒီနာမည္ေလးကိုလည္း ရင္ထဲမွာ စြဲျငိေနခဲ႔ပါတယ္။

သမီးေလးရဲ႕ အစီအစဥ္အရ Narita Airport ကို ဂ်ပန္ျပည္ရဲ႕ မဂၤလာရိွေသာ နံနက္ခင္း တစ္ခုမွာ ေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။ Narita Airport  ထဲမွာေတာ႔ အားလံုးသက္၀င္ လႈပ္ရွားေနၾကပါၿပီ။ ဂ်ပန္စံေတာ္ခ်ိန္ ၆နာရီ မိနစ္ ၄၀ ရိွပါျပီ။ အားလံုးကိစၥၿပီးလို႔ ေလဆိပ္အျပင္ေရာက္ေတာ႔ ၈နာရီခြဲ ရိွၿပီ။ သူမ်ားေတြ သြားတဲ႔ အတိုင္းလိုက္သြားၿပီး၊ ပစၥည္းေတြ တြန္းလွည္းေပၚတင္ ထြက္ေပါက္ကေနထြက္လိုက္ေတာ႔ လာႀကိဳေနတဲ႔ သမီးေလးကို ျဗံဳးကနဲ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ၀မ္းသာလြန္းလို႕ ခ်ိဳၿပံဳးရႊင္ေနတဲ႔ သမီးေလးကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ႔ ရင္ထဲမွာ အတိုင္းမသိ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ရတယ္။ သမီးေလးနဲ႔ မေတြ႔ရတာ ၃ နွစ္ရိွၿပီကိုး။

တိုက်ိဳၿမိဳ႕ရဲ႕ ေျမာက္ဘက္ မိုင္၂၂၀ ေလာက္ေ၀းတဲ႔ေနရာမွာ ေအးခ်မ္းလွတဲ႔ ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ ရိွတယ္။ အဲဒီမွာ ရိွတဲ႔ တိုဟိုကု တကၠသိုလ္ႀကီးဟာ ဂ်ပန္ႏို္င္ငံရဲ႕ ေက်ာ္ၾကားတဲ႕ တကၠသိုလ္ တစ္ခုေပါ႕။ ဘာသာရပ္အမ်ိဳးအစားမ်ားစြာ ကိုသင္ၾကားေပးေနတဲ႔ တကၠသိုလ္ႀကီးတစ္ခုပါပဲ။ သမီးေလးက အဲဒီမွာ ေဒါက္တာဘြဲ႔ ရယူဖို႔ ႀကိဳးပမ္းေနတဲ႔ သူေလးတစ္ဦးေပါ႕။ သမီးေလးတို႔ၿမိဳ႕ကို တိုက်ိဳကေန ဘစ္ကားနဲ႔  ၅နာရီေလာက္စီးရတယ္။ တိုက်ိဳမွာ ေန႔လည္စာစားၿပီး သမီးေလးတို႔ၿမိဳ႕ကို ကားနဲ႔သြားခဲ႔တယ္။ သမီးေလးေနတဲ႔ တကၠသိုလ္အနီးက အေဆာင္ကိုေရာက္ေတာ႔ ညေန ၆နာရီခြဲပါၿပီ။ သမီးေလးနဲ႔ ဖုန္းထဲကေန အျမဲ ေျပာဆိုေနတဲ႔ ေနရာကို အခုလို မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ တစ္ကယ္ေရာက္ရိွခဲ႔ရၿပီ။ ရန္ကုန္ကေန စင္ကာပူ ကို ၃နာရီ၊ စင္ကာပူ ခ်န္ဂီေလဆိပ္ကေန နာရိတာ ေလဆိပ္ကို ၆ နာရီ ေလယဥ္စီးခဲ႔ရၿပီး သမီးေလးဆီကို အေရာက္လာႏိုင္ခဲ႔ပါၿပီ။

သမီးေလးေနတဲ႔ အခန္းေလးက ဘယ္လိုေနပါလိမ္႕။  သမီးေလး ပညာဆည္းပူးေနတဲ႔ တကၠသိုလ္ႀကီးက ဘယ္လိုပါလိမ္႔။ ကိုယ္နဲ႔ လူမ်ိဳးဘာသာ မတူသူေတြၾကားမွာ သမီးေလး ဘယ္လုိေနထုိင္ဆက္ဆံေနပါလိမ္႕...စသျဖင့္ ကၽြန္မရဲ႕ အေတြးေတြ အဆံုးသတ္သြားခဲ႔ရပါၿပီ။ သမီးေလးရဲ႕ သပ္ရပ္သန္႔ရွင္းတဲ႔ အခန္းေလးကို ေတြ႕ရပါၿပီ။ ရာသီဥတု အေအးၾကမ္းတဲ႔ ဂ်ပန္ေဆာင္းမွာ သမီးေလးရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ႔ အခန္းေလးနဲ႔ ေႏြးေထြးေအာင္ ဖန္တီးေပးႏိုင္တဲ႔ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြကို ေတြ႔ရပါၿပီ။

သမီးေလးတို႔ ေန႔တဓူ၀သြားလားလႈပ္ရွားေနရတဲ႔ တကၠသိုလ္ႀကီးရဲ႕ အေဆာက္အဦး ေတြကို ေတြ႕ရပါၿပီ။ သမီးေလးတို႕ ဌာနက အေဆာက္အဦးႀကီးဆီကိုလည္း ကိုယ္တိုင္ ေရာက္ခဲ႔ရပါၿပီ။ သမီးတို႔ ကြန္ျပဴတာမ်ားနဲ႔ ေန႔ေန႔ညည ႀကိဳးပမ္းလႈပ္ရွားေနရတဲ႔ အခန္းေလးကိုလည္း ျမင္ခဲ႔ရပါၿပီ။ သမီးေလးကို ဂရုတစိုက္ နည္းေပး ညႊန္ျပေပးေနတဲ႔ သမီးရဲ႕ professor ကိုလည္း ေတြ႕ဆံု ႏႈတ္ဆက္ခြင့္ရၿပီး သမီးေလးရဲ႕ ႀကိဳးပမ္းလုပ္ေဆာင္ေနမႈေတြကိုလည္း ၾကားခဲ႔ရပါၿပီ။ သမီးေလးနဲ႔အတူ ပညာသင္ၾကား ေနၾကတဲ႔ ေဖာ္ေရြစြာ ဆက္ဆံၾကတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ေတြ႔ခဲ႕ရပါၿပီ။ သမီးေလးေျပာျပလို႕ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ စည္းကမ္း စနစ္က်ပံုေတြ ကိုလည္း ကိုယ္တိုင္ ျမင္ခဲဲ႕ရပါၿပီ။

သမီးေလးနဲ႔အတူ လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက တည္ထားခဲ႔တဲ႔ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ႀကီး ေတြဆီကိုလည္း တအံ႕တၾသဖူးခဲ႔ရပါတယ္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ၾကားတဲ႔ သူရဲေကာင္း၊ ဂ်ပန္စစ္သူႀကီး ေတြရဲ႕ ခမ္းနားလွပတဲ႔ အေဆာက္အဦေတြနဲ႔ သူတို႔ ပိုင္ဆိုင္ခဲ႔တဲ႔ စိမ္းစိုလွပတဲ႔ ဥယဥ္ႀကီးေတြဆီကိုလည္း ေရာက္ခဲ႔ရပါတယ္။ ဂ်ပန္ရဲ႕ အမွတ္တံဆိပ္တစ္ခု သဖြယ္ျဖစ္တဲ႔ လွပခန္႔ျငားတဲ႔ ဖူဂ်ီေတာင္ရဲ႕ ရႈခင္းေတြကိုလည္း တစ္၀ႀကီး ခံစားခဲ႔ရပါေသးတယ္။ ပင္လယ္ကမ္းပါးေပၚက ထူးျခားလွပတဲ႔ ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ ကိုလည္း သေဘာၤနဲ႔ ေရာက္ခဲ႔ရပါတယ္။ ေတာက္ေျပာင္လွပၿပီး ပစၥည္းေတြစံုလွတဲ႔ ပလာဇာႀကီးေတြမွာလည္း သမီးေလးနဲ႔အတူ ေစ်း၀ယ္ခဲ႔ရပါတယ္။

သမီးေလးတို႕ၿမိဳ႕မွာ ဟနဘိဆိုတဲ႔ မီးရႈးမီးပန္း ေတြလႊတ္တင္တဲ႔ ပြဲကိုလည္း တအံံ႔တၾသ ေငးေမာခဲ႔ရပါေသးတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳးေနရာေတြကို သမီးေလးနဲ႔အတူ အတူတကြ ခံစားၿပီး လည္ပတ္ရလိမ္႔မယ္လို႕ မေမ်ာ္လင့္ခဲ႔တာကေတာ႔ အမွန္ပါပဲ။

ဒါေတြကို စိတ္အစဥ္မွာ ျပန္ျမင္ေယာင္ေနခဲ႔ေပမဲ႕ ကၽြန္မအလြမ္းဆြတ္ဆံုး ေနရာေလးကေတာ႔ Hills Kawauchi ပါပဲ။ ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ သမီးေလးေနတဲ႔ အေဆာင္ခန္းေလးက Hilss Kawauchi ဆိုတဲ႔ ေတာင္ပူစာေလးေပၚမွာ တည္ရိွေနလို႔ပါပဲ။ အဲဒီေနရာေလးမွာ တစ္လဆိုတဲ႔ အခ်ိန္ေလးကို သမီးေလးနဲ႔ အတူ ကုန္ဆံုးခဲ႔ရတယ္။ သမီးေလးရဲ႕ ေသးသြယ္ေျပာ႔ေျပာင္းတဲ႔ လက္ကေလးေတြနဲ႔ ေထြးဖက္ခံရၿပီး စကားေတြ တစ္၀ႀကီး ေျပာခဲ႔ရတယ္။  သမီးေလးကို စိတ္ခြန္အားေတြ လည္းေပးခဲ႔မိတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အျပန္တိုက်ိဳခရီးကိုေတာ႔ ၾကားသာၾကားဖူးခဲ႔တဲ႔ ဂ်ပန္ရဲ႕ က်ည္ဆန္ရထား ဆိုတာႀကီးနဲ႔ ျပန္ခဲ႔ရတယ္။ 

သမီးေလးနဲ႔ ခြဲခြာၿပီး ျပန္လာေတာ႔ စိတ္ပင္ပန္း၊ လူပင္ပန္းနဲ႔ ပညာဆည္းပူးေနတဲ႔ ရတဲ႔ သမီးေလး စိတ္ခ်မ္းသာ၊ ကိုယ္က်န္မားစြာနဲ႔ လိုရာပန္းတိုင္ကို ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းစြာ နဲ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ပါေစ လို႔ပဲ ေန႔စဥ္ဆုေတာင္းေပးေနမိပါတယ္။
Hills Kawauchi မွ မီးငယ္ေလးအတြက္ Hill ရန္ကင္းအနီးမွ ေမေမ႕ရဲ႕ စာေလးဖတ္ၿပီး အလြမ္းေျပႏိုင္ပါေစ။


ခ်စ္ေသာေမေမ။

မွတ္ခ်က္။။ ေမေမေပးပို႕ခဲ႔တဲ႔ စာေတြထဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ ရင္ကိုအထိဆံုး စာေလး တစ္ေစာင္ပါ။ ဒီစာကိုျပန္ဖတ္တဲ႔ အခါတိုင္း ေမေမ႔ကို လြမ္းၿပီး မ်က္ရည္က်မိပါတယ္။ ဒီစာကိုဖတ္ၿပီးတိုင္း မိခင္ေတြရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရားကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ေလးစား ဂရ၀ျပဳမိပါတယ္ရွင္။

ေမေမနာယူေသာ တရားမ်ား-၉

ေမေမ ဒီေန႔နာယူတဲ႔ တရားကေတာ႔ ၾသဂ ၄ ပါး တရားပါပဲ။ မီးငယ္ေလးလဲ ၾကားဖူးၿပီးျဖစ္မွာပါ။
(၁) ကာေမာဂ (၂) ဘေ၀ါဂ (၃) ဒိေဌာဂ (၄) အ၀ိေဇာဂ ဆိုတဲ႔ တရားေတြပါပဲ။

ငါးပါးအာရံု ကာမဂံုကို ခင္တြယ္တာက ကာေမာဂေပါ႕။ ေမေမတို႔ေတြမွာ မိုလင္းတာနဲ႔ ခင္စရာမင္စရာ ေတြ၊ ခင္တယ္ မင္တယ္ဆိုတာေတြ၊ အဆင္း အသံ အန႔ံ အရသာ ေတြ႕ထိစရာေတြကို ခံုမင္တြယ္တာ တာေတြက ကာေမာဂပါပဲ။

ဘေ၀ါဂ ကေတာ႔ ေမေမတို႔ေတြမွာ မရိွဘူး။
အဲဒါက ရူပဘံု၊ အရူပဘံုေတြကို ခင္တြယ္တာ။ ရထားၿပီးတဲ႔ စ်ာန္ကို သာယာတာ။

ဒိေဌာဂ ကေတာ႔ ငါ႔ကိုယ္ ငါ႔ဟာ ထင္တာေတြေပါ႕။

အ၀ိေဇာဂ ကေတာ႔ သစၥာေလးပါး မသိတာပါပဲ။
သူက တစ္ေန႔တစ္ေန႔ လူေတြကို ေက်ာင္းသြားခုိင္း၊ အလုပ္သြားခိုင္း၊ တေန႔လံုးမူးေနေအာင္ ခုိင္းၿပီး အပါယ္ကို ဆြဲခ်တဲ႔ တရားပါပဲ။

၀ဲထဲကို သစ္ရြက္တစ္ရြက္ က်သြားရင္ ပထမက်ယ္က်ယ္လွည့္၊ ေနာက္ၿပီးေတာ႔ တျဖည္းျဖည္း ၾကမ္းၾကမ္းလွည့္ တာခံရၿပီး ျမဳပ္သြားတာေပါ႕။ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက အိမ္ကေန လွည့္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က သြားလာၿပီ လွည့္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ လွည့္ေနမွန္းလဲမသိ ျဖတ္လဲမျဖတ္ႏိုင္ ျဖစ္ေနၾကရတယ္။ မနက္ မိုးလင္းလို႔ ေက်ာင္း/အလုပ္ကို ငါသြားမယ္ ဆိုေတာ႔ ဒိဌာဂနဲ႔သြား။ ေနာက္ေတာ႔ ျမင္တာ ၾကားတာ ခင္တြယ္တာနဲ႔ အတူေနတယ္။ အလုပ္ထဲ စိတ္ေရာက္ၿပီး ေနျပန္ေတာ႔ အ၀ိေဇာဂနဲ႕ ေနတာေပါ႕။

နတ္သားတစ္ပါးက ဘုရားရွင္ကို ၾသဂ ၄ ပါးမွ လြတ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ခဲ႔သလဲ လို႔ ေမးသတဲ႔။ ဒီေတာ႔ ဘုရားရွင္က ၾသဂကလြတ္ေအာင္ ''ငါဟာ ရပ္လဲမေနဘူး။ အားလဲမထုတ္ဘူး။'' လို႔ ေျဖပါတယ္။
ရပ္ေနတယ္ ဆိုတာက ရိုးရာအတိုင္း သြားလာေရာင္း၀ယ္ၿပီး မိမိရဲ႕ သား၊ လင္ ခင္ပြန္းနဲ႔ ေနထိုင္ၾကတာကို ေခၚပါတယ္။ အားထုတ္တယ္ ဆိုတာကေတာ႔ ဆရာမွားနဲ႔ေတြ႕ၿပီး မဟုတ္တဲ႔ တရားေတြကို အားထုတ္မိတာ။ ဘံုဘ၀ေတာင့္တၿပီး လွဴဒါန္းေပးကမ္းတာေတြကို ဆိုလိုပါတယ္။ ျမဳပ္လမ္းနဲ႔ ေျမာလမ္း ကိုေရွာင္ရွားတဲ႔ နည္းပါပဲ။ အဲဒီေတာ႔ ၾသဂ ၄ပါးက လြတ္ေအာင္ အလယ္လမ္းမွာ ေနရပါမယ္။

အလယ္လမ္းဆိုတာက ႏွလံုးသြင္းမွန္တဲ႔ လမ္းပါ။ ဘယ္မွာ ႏွလံုးသြင္းမွန္ရမွာလဲ ဆိုေတာ႔ ခႏၵာ ငါးပါးဟာ ဒုကၡပဲ။ အနိစၥပဲ အနတၱပဲ လို႔သိရမွာပါ။ ပင္ကိုယ္အရိွနဲ႕ အသိကိုက္တာဟာ နွလံုးသြင္းမွန္တာပါပဲ။ ဥပမာ..ခႏၱာကိုယ္တစ္ေနရာမွာ ယားတယ္ဆိုရင္ ငါယားတာလား...ေ၀ဒနာဒုကၡေပၚတာလား။ အမွန္သိရင္ ေ၀ဒနာေပၚတာပါ။

ႏွလံုးသြင္းမွန္ရင္ သမၼာဒိဌိလိုက္ပါတယ္။
ႏွလံုးသြင္း မွားရင္ မိစၦာဒိဌိ လုိက္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ သုခေ၀ဒနာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဒုကၡ ေ၀ဒနာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ဥပကၡာေ၀ဒနာပဲ ျဖစ္ျဖစ္
ျဖစ္တာကို သိပါ။ ပ်က္တာကိုလဲ သိေနရပါမယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးက မ်က္ရည္က်ေလာက္ေအာင္လဲ က်င့္စရာမလိုပါဘူးတဲ႕။ ျဖစ္တာေလးနဲ႕ ပ်က္တာေလးကို ႏွလံုးသြင္းမွန္မွန္နဲ႔ သိေနရင္ ၾသဂ ၄ပါးမွ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ပါတယ္တဲ႔။

ၾသဂ ၄ပါးမွ လြတ္ေျမာက္၍ အိုနာေသ ကင္းရာနိဗၸာန္သို႔ ေရာက္ရိွႏိုင္ၾကပါေစ။
12th June, 2009

ေမေမနာယူေသာတရားမ်ား-၈

ဒီေန႔နာရတဲ႔ အေရးတစ္ႀကီး သိရမဲ႕တရားကို ေရးေပးလိုက္ပါတယ္။
တရားရဲ႕ ေခါင္းစဥ္က စိတၱာ၀ိပႆနာရႈနည္း ျဖစ္ပါတယ္။ မၾကာခဏလဲ နာရပါတယ္။ ေမေမတို႕မွာ ဆရာေတာ္ႀကီး ေဟာတဲ႔အတိုင္း အေလ႔အက်င့္ လုပ္ေနရမွာပါ။ အေလ႔အက်င့္ဆိုတာ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ေနတာ ပါပဲတဲ႔။
ေမေမတို႔ရဲ႕မ်က္လံုးနဲ႔ အဆင္းတစ္ခုကိုျမင္ရင္ ျမင္စိတ္ေပၚတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ခႏၱာေပၚလာတာပါ။ ေမေမတို႔ သိေနတဲ႔ ေခါင္း၊ ခါး၊ ေျခ၊ လက္ ဆိုတဲ႔ ခႏၱာမဟုတ္ပါဘူး။ ၀ိဥာဏ္နကၡ ႏၱာတစ္ခုေပၚတာပါ။ အဲဒီခႏၱာက အခုမွာ ျမင္မွ ေပၚလာတာပါ။ ယခင္ကရိွေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ ျမင္ၿပီးရင္ ပ်က္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ျမင္လိုက္ ပ်က္လိုက္ ရုပ္ခႏၱာ နာမ္ခႏၱာေတြရဲ႕ အျဖစ္က ျမန္လြန္းေတာ႔ တစ္ဆက္တည္း ျမင္ေနတယ္လို႔ ထင္ရတယ္။

မီးမီးနဲ႔ ေမေမ ဖုန္းေျပာေတာ႔ အသံၾကားရတယ္။ ေျပာတဲ႔ အခ်ိန္မွ ေပၚလာတာ ၀ိဥာဏ္နကၡ ႏၱာပါပဲ။ ဒါလဲ ၾကားၿပီး ပ်က္ပါတယ္။ ထိုနည္း၄င္းပဲ နံစိတ္၊ ေမႊးစိတ္၊ စားစိတ္၊ ယားနာေကာင္းစိတ္၊ ေတြးေတာစိတ္၊ ၀မ္းသာစိတ္၊ ၀မ္းနည္းစိတ္၊ ၀မ္းသာ ၀မ္းနည္းမဟုတ္တဲ႔ သာမာန္စိတ္ေတြက တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုေပၚေနပါတယ္။ ဒါေတြ ဘာမွမရိွရင္ ေလကို ရွဴခ်င္တဲ႔စိတ္၊ ေလကို ထုတ္ခ်င္တဲ႔စိတ္ ဒီ၂ခုကေတာ႔ အျမဲေပၚေနပါတယ္။ မီးမီး ဒီစာကို ဖတ္ေနရင္ စာေတြကို ျမင္တဲ႔စိတ္ကေလးေတြ ေပၚေနတာကို သိေနပါ။ စာဖတ္ရင္းနဲ႔ စိတ္ကတစ္ခုခုကို ေရာက္သြားရင္လဲ ေတြးေတာစိတ္ေလးေပၚေနတာ သိလိုက္ပါ။ စာဖတ္ရင္း ၿငီးေငြ႔သြားရင္ ေလကို ရွဴေနတဲ႔စိတ္ကေလးနဲ႔ ေလကိုထုတ္လိုက္တဲ႔စိတ္ ကိုသတိျပဳေနလိုက္ပါ။ အဲဒီစိတ္က မေနာမွာ ေပၚတာပါ။ ႏွာေခါင္းမွာ ေလ၀င္တာ ထြက္တာကို ရႈခိုင္းတာမဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ကိုပဲ ရႈခိုင္းတာပါ။

ေမေမတို႔ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကို ရြတ္ဆိုတဲ႔အခါမွာ သံဒိဌိေကာ၊ အကာလိေကာ၊ ဧဟိပသိေကာ လို႔ ဆိုတယ္ မဟုတ္လား။ သံဒိဌိေကာဆိုတဲ႔ အဓိပၸါယ္က သာမံပသိေကာ ... ကိုယ့္သႏၱန္မွာျဖစ္တဲ႔ တရားကို ကိုယ္တိုင္ျမင္ရမယ္တဲ႔။ သံဒိဌိေကာ ေရွ႕သြားရိွမွ အကာလိေကာ နိဗၸာန္ရမယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကိုယ့္သႏၱန္မွာျဖစ္တဲ႔ တရားကို ကိုယ္တိုင္ျမင္မွ နိဗၸာန္ရပါမယ္။

ေမေမတို႔ေတြဟာ တစ္သံသရာလံုး ကိုယ္ဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာ မသိခဲ႔ၾကလို႔ နိဗၸာန္မရၾကတာတဲ႔။ ဒီေတာ႔ မီးငယ္ေလးလဲ အခုေမေမ႔စာကို ဖတ္လို႕သေဘာက်ရင္လဲ သေဘာက်တဲ႔ စိတ္ကေလးကို သိလိုက္ပါ။
ေအာ္ဒါနဲ႔...သိရံုတင္မဟုတ္ပဲ အဲဒီစိတ္ကေလးက ျဖစ္ၿပီးပ်က္သြားတာေလးပါ ဆက္သိလုိက္ပါအုန္း။

11th June,2009

ေမေမနာယူေသာတရားမ်ား-၇

မီးငယ္ေလးေရ...

ဒီေန႔ ေမေမနာရတဲ႔ တရားကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးနက္လို႔ သေဘာေပါက္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး နာရပါတယ္။ ဘုရားရွင္ေတာ္ျမတ္ ေဟာၾကားတဲ႔ တရားေတြကို နားလည္သိရိွႏိုင္တဲ႔ ဥာဏ္မရိွၾကတဲ႔ လူအခ်ိဳ႕ဟာ မယံုၾကည္ၾကဘူး။ မယံုမရိွၾကပါနဲ႔ တဲ႔။ ဘုရားရွင္ကို ျပစ္မွားသလို ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ေမေမတို႕ ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕ အျဖစ္ကို သံုးသပ္ၾကည့္ရင္ သစၥာ ၄ ပါးမွာ သမုဒယသစၥာနဲ႔ ဒုကၡသစၥာ ၂ မ်ိဳး ပဲလွည့္ေနပါတယ္။
သမုဒယသစၥာက မိုက္မဲမႈ၊ ဒုကၡသစၥာက ဆင္းရဲမႈ ပဲရိွတယ္။

လူမင္း၊ နတ္မင္း၊ ျဗဟၼာမင္း ေတြျဖစ္ၾကေပမဲ႔ ဒါေတြဟာ ျပင္ပဆိုင္းဘုတ္ ဆြဲထားတာပဲ။
အတြင္းမွာ ၾကည့္ရင္ေတာ႔ မိုက္မဲမႈနဲ႕ ဆင္းရဲမႈပဲ ရိွတယ္။

ဒီေတာ႔ ေမေမတို႕ ပုထုဇဥ္ေတြက အခ်ိန္တိုင္း တပည့္ေတာ္တို႕ ဆင္းရဲမႈမရိွပါဘူးဘုရား...ခ်မ္းသာတဲ႔ ခံစားမႈေလးေတြလဲ ရိွပါေသးတယ္ လို႔ေျပာရင္ မမွန္ပါဘူးတဲ႔။ ေမေမတို႔ ခႏၵာမွာ စကၠန္႕မလပ္ ျဖစ္မႈ ပ်က္မႈ ေတြရိွေနတာကို မသိၾကလို႔ ေျပာၾကတာပါတဲ႔။ ဒီ အယုတ္သစၥာ ၂ပါးကိုပဲ အပိုင္ရထားၾကရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လိမၼာမႈနဲ႔ ခ်မ္းသာမႈကို ရေအာင္ တရားနာ တရားအားထုတ္ၾကရတယ္။ ေအာက္ သံသရာမွာ လည္ေနရတဲ႔ ဒုကၡခရီးသည္ေတြဟာ အေမွာင္မွာ ေမြးၿပီး အေမွာင္ထဲမွာပဲ ေသၾကရတယ္။ ဒါေတြရဲ႕ လက္သည္ တရားခံကေတာ႔ အ၀ိဇၹာနဲ႔ တဏွာေၾကာင့္ပါပဲ။
အ၀ိဇၥာနဲ႔ တဏွာ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္သလဲဆိုေတာ႔ အသုတ၀ါ ပုထုဇေနာ (အၾကားအျမင္ မရိွတဲ႔ ပုထုဇဥ္) ျဖစ္လို႔ပါပဲ။ အၾကားအျမင္ မရိွဘူး ဆိုတာက ဥာဏ္မ်က္ေစ႔ကန္းၿပီး ဥာဏ္နား မပါတာကို ေျပာတာပါ။ ပုထုဇဥ္ ဆိုတာက ကိေလသာထူသူေပါ႕။ ဒါေၾကာင့္ သုတ၀ါအရိယာသာ၀ေကာ (အၾကားအျမင္ရိွသူ) ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ၾကရင္ေတာ႕ မိုက္မဲမႈနဲ႕ ဆင္းရဲမႈမွာပဲ လွည့္ေနၾကရလိမ္႔မယ္။

ေမေမတို႔ အျဖစ္က ဘာနဲ႔တူသလဲ ဆိုရင္ ဘုရားရွင္က ခ်ည္တိုင္္၊ ႀကိဳး၊ လည္ပတ္္၊ ေခြး နဲ႕ ဥပမာ ျပပါတယ္။
ႀကိဳး က တဏွာ၊
လည္ပတ္က ဒိဌိ၊
ခ်ည္တိုင္ က ခႏၵာ ငါးပါး၊ ဆိုတဲ႔ သေဘာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေခြးရဲ႕ လည္ပတ္ကို ႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္ၿပီး ႀကိဳးကို ခ်ည္တိုင္မွာ ခ်ည္ထားရင္ ဒီေခြးဟာ ဒီနားေမြး၊ ဒီနားမွာပဲ အစာစား၊ ဘယ္မွ မလြတ္ပါဘူး။ ဒီအျဖစ္က လြတ္ကင္းေအာင္ လည္ပတ္ျဖဳတ္ရပါမယ္။
ဓမၼ သေဘာနဲ႔ေျပာရရင္ ေမေမတို႔ ပုထုဇဥ္ေတြဟာ ေခြးေန ေနၿပီး၊ ေခြးေသ ေသရတာနဲ႔ မထူးပါဘူး။ တစ္သံသရာလံုးမွာ ဒီဇာတ္ပဲ ခင္းခဲ႔ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုလို အသိဥာဏ္ရိွတဲ႔ ဘ၀ေရာက္ခိုက္မွာ ဒီဇာတ္သိမ္းဘို႕ ဒိဌိျဖဳတ္ရပါမယ္။

ဒိဌိျဖဳတ္ဖို႕က ပဋိစၥသမုပါတ္ အစနဲ႔အဆံုး သိရပါမယ္။ အခု..မီးငယ္ေလးက အိမ္အေၾကာင္း ကိုေတြးလိုက္ရင္ ေတြးစိတ္ကေလးေပၚပါတယ္။ ေတြးစိတ္ ဆိုတာက ၀ိဥာဏ္နကၡႏၵာ ပဲ။ ဒီေတာ႔ ငါေတြးတာလား...၀ိဥာဏ္နကၡႏၵာ ေပၚတာလား လို႔ စဥ္းစားရမွာပါ။ အဲဒီ အေတြးစိတ္ေလးလဲ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္ပါတယ္။ ဒီလိုပဲ ခႏၵာ ငါးပါး ေပၚပ်က္၊ ျဖစ္ပ်က္ သူ႕အေၾကာင္းနဲ႔ သူ႕အက်ိဳး ျဖစ္ပ်က္ေနတာကို သေဘာေပါက္လာရင္ ဒိဌိလည္ပတ္ျပဳတ္ၿပီး လိမၼာမႈနဲ႕ ခ်မ္းသာမႈဆိုတဲ႔ မဂ္တရားနဲ႕ နိဗၸာန္ရႏိုင္မွာပါ။ ဒီတရားက ေလးနက္တဲ႔အတြက္ တစ္ျဖည္းျဖည္း ျပန္ဖတ္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္ႏိုင္ပါေစ။
ေနာက္မွ ဆက္ေရးအံုးမယ္။
ခ်စ္ေမေမ
3rd June, 2009

ေမေမနာယူေသာတရားမ်ား-၆

မီးငယ္ေလးေရ....
ေမေမဒီေန႔ နာရတဲ႔ တရားကေတာ႔ အားတက္စရာတရားတစ္ပုဒ္ပါပဲ။
သံသရာဆိုတာ ဘာလဲဆိုရင္ မိမိအခါခါ ေသေနတာ သံသရာတဲ႔။ ဒီေနရာမွာ ေသတယ္ ဆိုတာ ေမေမတို႔ နာလည္ထားတဲ႔ အေလာင္းႀကီးကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။
မ်က္ေစ႔တစ္မွိတ္အတြင္းမွာ ရုပ္ခႏၱာေပါင္း ကုေဋ ၅၀၀၀ နာမ္ခႏၱာေပါင္း ကုေဋ ၁သိန္း ပ်က္ေနတာကို ေျပာတာပါ။ ပ်က္လိုက္ အစားထိုးလိုက္ နဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို စဥ္းစားၾကည့္ရင္ မခ်မ္းသာပါဘူး။ ဆင္းရဲပါတယ္။
ေပတေကာ ပေဒၵသပါဠိေတာ္မွာ အရွင္ အနႏၵာက ေဟာထားပါတယ္။ အခ်က္ ၂ ခုကိုလိုက္နာရင္ နိဗၸာန္ ရႏိုင္ပါတယ္တဲ႔။ အဲဒီအခ်က္ ၂ ခ်က္က
၁) သစၥာတရားနာရမယ္။
၂) မိမိရဲ႕ ခႏၵာကိုယ္ကို ႏွလံုးသြင္းမွန္ရမယ္။

အဲဒီ အခ်က္ ၂ ခ်က္ကို မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ သိမ္းၾကပါတဲ႔။ ကိုယ္႔ပစၥည္းေပ်ာက္ရင္ မြဲရံုပဲရိွမယ္။ ကိုယ့္သားသမီး ေပ်ာက္တာလဲ အေရးမႀကီးဘူးတဲ႔။ ဘ၀အဆက္ဆက္မွာ ေပ်ာက္ေပါင္းမ်ားလွပါၿပီတဲ႔။
ဒီအခ်က္ ၂ ခ်က္ ေပ်ာက္ရင္ေတာ႔ အိုပြဲ၊ နာပြဲ၊ ေသပြဲ ေတြဟာ ကိုယ့္ပစၥည္းျဖစ္မွာ ပဲတဲ႔။
ခႏၵာေပါင္းစံု၊ ငရဲေပါင္းစံုမွာ ၾကံဳခဲ႔ရတာ ဒီအခ်က္ ၂ ခ်က္ ေပ်ာက္ခဲ႔လို႔ပဲ။
သစၥာတရားနာတဲ႔ ေနရာမွာ ခႏၵာဟာ ဒုကၡသစၥာ ပဲလို႔သိေနရင္ ကိေလသာ အေစးေတြ ခမ္းေျခာက္တယ္။
ေျခာက္ေနတဲ႔ သစ္တံုးကို မီရိႈ႕လို႔လြယ္သလိုပဲ။ ကိေလသာ အေစးေျခာက္ေနရင္ မဂ္မီးနဲ႔ ရိႈ႕ရင္ေလာင္လြယ္ပါတယ္။

မိမိခႏၵာမွာ ျဖစ္ပ်က္ေတြရိွပါလား လို႕နွလံုးသြင္းေနရမွပါ။ ၀မ္းသာရင္လဲ ၀မ္းသာတဲ႔ စိတ္က ျဖစ္ၿပီးပ်က္ရတာပဲ။ ဘာမဆို ျဖစ္ၿပီးရင္ ပ်က္ရမွပါလား လို႔ ႏွလံုးသြင္းမွန္ေနရမွာပါပဲ။
(2nd June, 2009)

ေမေမနာယူေသာတရားမ်ား-၅

မီးငယ္ေလးေရ...
ဒီေန႔ ေမေမနာၾကားရတဲ႔ တရားကေတာ႔ နိဗၸာန္သြား လမ္းျပေျမပံုတဲ႔။
ဆရာေတာ္ႀကီးက ေမေမတို႔ေတြဟာ နိဗၸာန္ကိုေတာ႔ ေရာက္ခ်င္ၾကတယ္။ လယ္လမ္းကဘယ္လို သြားရမလဲလို႔ ေတြးဆေနၾကရတယ္တဲ႔။ ဒီေတာ႔ ဆရာေတာ္ႀကီးက လမ္းျပေျမပံု တစ္ခုေပးလိုက္ပါတယ္။ နိဗၸာန္ေရာက္ဖို႔ သမၼာဒိဌိ (မွန္ကန္စြာသိျခင္း) က အေရးႀကီးဆံုး ျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္ထားၾကရမယ္။ သမၼာဒိဌိရဖို႕ကေတာ႔ တရားနာၿပီး မွန္ကန္စြာ ႏွလံုးသြင္းမႈ ရိွရမယ္။
အဲဒီ တရားကလဲ ဘယ္လိုတရားမ်ိဳးလဲဆိုရင္ နိသတၱနိဇီ၀တရားျဖစ္ရမယ္။ နိသတၱနိဇီ၀တရား ဆိုတာက သတၱ၀ါမဟုတ္၊ ရုပ္နာမ္ဘဲ။ မိမိခႏၱာ၊ သားသမီးခႏၱာ၊ မိမိပစၥည္း ဆိုတာေတြမရိွဘူးလို႔ ဆိုတဲ႔ တရားမ်ိဳးကို ဆိုလိုပါသတဲ႔။

ေမေမတို႔ တစ္ေတြဟာ သံသရာမွာ ေျမပံု ေပ်ာက္ခဲ႔ၾကလို႔ ဘုရားအဆူဆူနဲ႕ လဲလြဲခဲ႔ရသလို အပါယ္ ၄ဘံုမွာလဲ က်င္လည္ခဲ႔ၾကရတယ္။
ေျမပံုေပ်ာက္ရင္ ဒီဌိေရာက္မယ္။
ဒိဌိေရာက္ရင္ အိုနာေသနဲ႔ ေတြ႔ရမယ္။
အိုနာေသက တဏွာကလာတယ္။
တဏွာက ခင္ရာမင္ရာကလာတယ္။
ခင္ရာမင္ရာသည္ ရုပ္နာမ္ ဓမၼျဖစ္ပ်က္ ေတြပဲလို႔ သိေနမွ ေျမပံုမေပ်ာက္မွာတဲ႔။

ေမေမက ဆရာေတာ္ႀကီးေပးတဲ႔ နိဗၸာန္လမ္းျပေျမပံု ကို သမီးတို႔ေတြအတြက္ ေကာ္ပီကူးေပးလိုက္ပါၿပီ။
အိုနာေသေဘးမွ လြတ္ဖို႔ ေသခ်ာသိမ္းထားၿပီး က်င္႔ၾကံပါ။
(29th May, 2009)

ေမေမနာယူေသာ တရားမ်ား-၄

မီးငယ္ေလးေရ...
ဒီေန႔ ေမေမနာယူတဲ႔ တရားကလဲ အလြန္မွတ္သားထိုက္တဲ႔ တရားပါပဲ။ ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ ရဟႏၱာပုဂိဳလ္ၾကီး ျဖစ္လို႔ သူရဲ႕တရားေတြဟာ ဘာမွ အပိုမပါဘူး။ အက်ိဳးအေၾကာင္းျပၿပီး သိပ္ေဟာတတ္ပါတယ္။
ဗ်ာဓိဆိုတဲ႕ နာျခင္းတရားကလဲ ေမေမတို႕ ခႏၱာကိုယ္ထဲမွာ အျမဲ ႏိွပ္စက္ေနပါတယ္တဲ႕။ ထိုင္ေနရင္း ထလုိက္ရ၊ ထရင္းက ထိုင္လိုက္ရ၊ ေညာင္းလိုက္ရ၊ ပူလိုက္ရ နဲ႕ ဗ်ာဓိဆိုတဲ႔ နာျခင္းတရားလဲ အျမဲရိွေနပါတယ္။ ဘုရားရွင္က သစၥာသိေအာင္ မိမိကိုယ္ကို သံုးသပ္ရမယ္လို႔ ေဟာပါတယ္။

သစၥာမသိလို႕ သံသရာရွည္ရတယ္။ အေၾကာင္းသစၥာ၊ အက်ိဳးသစၥာ ခြဲျခားသိတတ္ရပါမယ္။
ေမေမတို႔မွာ ဘာေၾကာင့္ ဇရာဗ်ာဓိႏွိပ္စက္ေနရတာလဲလို႕ သံုးသပ္ၾကည့္ေတာ႔ ခႏၱာငါးပါး ရိွလို႔ျဖစ္ရတယ္။
ခႏၱာငါးပါးသည္ အေၾကာင္း သမုဒယသစၥာ
ဇရာမရဏသည္ အက်ိဳး ဒုကၡသစၥာ ျဖစ္္တယ္။

ခႏၱာငါးပါး  ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာလဲလို႕ သံုးသပ္ၾကည့္ျပန္ေတာ႔ တဏွာေၾကာင့္ ျဖစ္ရတယ္တဲ႕။ တဏွာ ဘယ္ကလာလဲလို႕ ဆက္ၿပီး သံုးသပ္ၾကည့္ျပန္ေတာ႔ ခင္ရာမင္ရာက လာပါတယ္။ ခင္ရာမင္ရာ ဆိုတာက အယတန ၁၂ပါး (မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာ၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္၊ စိတ္၊ ျမင္စိတ္၊ ၾကားစိတ္၊ နံစိတ္၊ စားစိတ္၊ ယားနာေကာင္းစိတ္၊ ေတြးေတာစိတ္) နဲ႔ ဓာတ္ ၁၈ပါး တို႕ကိုေခၚတာပါ။
ခင္ရာမင္ရာကိုျဖတ္မွ ခင္တာမင္တာဆိုတယ္ တဏွာျပတ္ပါတယ္ တဲ႕။
ခင္ရာမင္ရာကိုျဖတ္ ဖို႕ကေတာ႔ ၀ိပႆနာရႈရပါမယ္။
ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး မိန္႔ေတာ္မူခဲ႔တဲ႔အတိုင္း ၀ိပႆနာရႈပြားျခင္းဟာ ဘုရားရွင္ အႀကိဳက္ဆံုး ဘုရားရွင္အား ပူေဇာ္ျခင္းပါပဲ။

ဒီေတာ႔ ေလာကလူသားေတြကို သံသရာမွ ကၽြတ္လြတ္ေစလို၍ ဘုရားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ခဲ႔ရတဲ႔ ဘုရားရွွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကို ေန႔စဥ္ ၀ိပႆနာတရား က်င့္ႀကံျခင္းျဖင့္ ပူေဇာ္ၾကပါစို႔လား။
28th May,2009

ေမေမနာယူေသာ တရားမ်ား-၃

မီးငယ္ေလးေရ...
ဒီေန႔ ေမေမနာယူတဲ႔ တရားကေတာ႔ ၾကြက္ (၄)မ်ိဳး ရိွတယ္တဲ႔။
ပထမအမ်ိဳးအစားက တြင္းကိုေတာ႔ တူးတတ္တယ္၊ တြင္းမေအာင္းတတ္ဘူး။
ဒုတိယအမ်ိဳးအစားက တြင္းမတူးတတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ တြင္းေအာင္းတတ္တယ္။
တတိယအမ်ိဳးအစားက တြင္းလဲ မတူးတတ္ဘူး။ တြင္းလဲမေအာင္းတတ္ဘူး။
စတုတၱအမ်ိဳးအစားက တြင္းလဲ တူးတတ္တယ္။ တြင္းလဲေအာင္းတတ္တယ္တဲ႕။

ပထမအမ်ိဳးအစားက ဘာနဲ႔တူသလဲဆိုေတာ႔ ပရိယတ္ စာေတြ ေတာ႔ တတ္တယ္။ ဒါေပမဲ႕ ၀ိပႆနာ မက်င့္ဘူး။ ဒီေတာ႔ တြင္းမေအာင္းတတ္လို႕ အႏၱရာယ္မကင္းဘူး။ အပါယ္ ၄ ပါးက်ႏိုင္တယ္တဲ႔။

ဒုတိယအမ်ိဳးအစားကေတာ႔ ေမေမတို႕လို ေယာဂီေတြနဲ႔ တူတယ္တဲ႔။ ပဋိကတ္၊ ပရိယတ္စာေတြေတာ႔ မတတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ဆရာဘုန္းႀကီမ်ား တူးထားတဲ႔ တစ္နည္း နည္းျပညႊန္ၾကားမႈေအာက္မွာ တြင္းေအာင္းတတ္ ၾကတယ္။ ၀ိပႆနာက်င့္ၾကံအားထုတ္လို႕ အပါယ္အႏၱရာယ္ကင္းသတဲ႔။

တတိယအမ်ိဳးအစားကေတာ႔ စာလဲမတတ္၊ ၀ိပႆနာလဲ မေလ႔လာ မက်င့္ၾကံတတ္လို႕ အပါယ္အႏၱရာယ္ ရိွသတဲ႔။

စတုတၳအမ်ိဳးအစားကေတာ႔ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီလိုမ်ိဳး ပရိယတ္လဲတတ္၊ ပဋိပတ္လဲ က်င့္ၾကံတဲ႔ ပုဂိဳလ္မ်ိဳးကို ဆိုလိုပါတယ္။

ဒါကေတာ႔ တရားအစပိုင္းမွာ ရွင္းျပခ်က္ေလးပါပဲ။ တရားရဲ႕ အႏွစ္သာရကေတာ႔ ျဖစ္ပ်က္ေတြကိုသာ ရႈေနပါ။ ျဖစ္ပ်က္ေတြ တစ္ခ်ိန္က်ရင္ ဆံုးသြားတာကို ေတြ႕ရလိမ္႔မယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ႔ ေသာတာပန္ ျဖစ္မွာပါ။
ဒီေတာ႔ ထခ်င္ရင္လဲ ထခ်င္တဲ႔ စိတ္ေလးကို ၾကည့္ပါ။ ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ ထခ်င္တဲ႔ စိတ္ဟာ မရိွေတာ႔ဘူး။ အဲဒီလိုသာ အျမဲသတိထားၿပီး ရႈေနပါ။ ကဲဒီေလာက္ပဲ ဆရာေတာ္ႀကီ ေဟာတဲ႔တရားကို အက်ည္းခ်ဳပ္ ေရးလိုက္ပါတယ္။
(25th May,2009)