မစု (MA-SU) ကို ခံစားျခင္း

ဒီတစ္ပတ္ေတာ႔ ကၽြန္မေမေမရဲ႕ စာေလးတစ္ေစာင္ ကို မူရင္းအတိုင္းထပ္မံ ေဖာ္ျပပါရေစ႐ွင္။ ေမေမရဲ႕ စာေလးေတြအေၾကာင္း မသိေသးတဲ႔ စာဖတ္သူမ်ား.. ေမေမရဲ႕ စာေလးမ်ားထဲက ကၽြန္မရဲ႕လက္မ်ားနိဒါန္း မွာ ဖတ္ေပးပါ႐ွင္။

မစုနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားလဲ ဒီစာေလးကိုဖတ္ၿပီး မစုကို အလြမ္းေျပႏိုင္ၾကပါေစ။

မစု (MA-SU) ကို ခံစားျခင္း

၁၉၆၄ ခုႏွစ္ ကၽြန္မ ၁၀ တန္းေအာင္ခ်ိန္မွာ ေတာ႔ မႏၱေလး ေဆးတကၠသိုလ္ကို IQ level နဲ႔ ေ႐ြးတဲ႔အခ်ိန္ စခဲ႔တာပါပဲ။ ဒီ႔အရင္ကေတာ႔ မႏၱေလးတကၠသိုလ္မွာ Inter-B အထိေနၿပီး ေတာ႔မွ ေဆးတကၠသိုလ္ကို တက္လိုသူမ်ားက မႏၱေလးတကၠသိုလ္ ကို 2^nd MB ကစတက္ၾကရပါတယ္။ စနစ္သစ္အရ ကၽြန္မလဲ မႏၱေလးေဆးတကၠသိုလ္မွာ 1^st MB ဆိုတဲ႔ အတန္းကစတက္ခဲ႔ရတာပါပဲ။ မႏၱေလး ၀ိဇၨာ နဲ႔ သိပၸံ တကၠသိုလ္ႀကီးမွာ စာသင္ခ်ိန္ေတြေျပာင္းတိုင္း အခန္းေတြေျပာင္းၿပီး အေျပးအလႊား အတန္းတက္ၾကရတာလို႕ေတာ႕ ၾကားဖူးပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တံုးက ကၽြန္မတို႕ေဆးေက်ာင္းကေတာ႔ ေက်ာင္းပံုစံကလဲ အထက္တန္းေက်ာင္းပံုစံ အတိုင္းပါပဲ။ စာသင္ေတာ႔လဲ တစ္ခန္းထဲမွာပဲ ဆရာေတြက သူ႕အခ်ိန္နဲ႔သူ ၀င္ၿပီးသင္ေတာ႔ အထက္တန္းေက်ာင္းႀကီးလိုပါပဲ။ ကၽြန္မတို႔အတန္းမွာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ ကလဲ စုစုေပါင္း ၇၅ေယာက္ပဲ ဆိုေတာ႔ တကၠသိုလ္ ပံုစံနဲ႔ နဲနဲမွ မတူခဲ႔ပါဘူး။ ေဆးေက်ာင္းသူေတြကလဲ ႐ြက္ၾကမ္းေရက်ိဳ ပါပဲ။ ဒီေတာ႔ ကၽြန္မတို႔ တကၠသိုလ္က ေက်ာင္းသားေတြဟာ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ ကိုသြားၿပီး အဲဒီေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားေတြလိုအတန္းေတြ လိုက္တက္ၾကေၾကာင္း လဲ ၾကားဖူးခဲ႔ပါရဲ႕။ ကၽြန္မအဖို႔ေတာ႔ အဲဒီအခ်ိန္အထိ မႏၱေလး၀ိဇၨာ၊ သိပၸံတကၠသိုလ္ႀကီးနဲ႕ ေ၀းကြာတံုးပါပဲ။

ကၽြန္မတို႔ေဆးေက်ာင္းနဲ႕ ၀ိဇၨာ၊ သိပၸံတကၠသိုလ္နဲ႕ ဘတ္စကက္ေဘာ ၿပိဳင္တဲ႔ ရာသီေရာက္လာေတာ႔ ကၽြန္မတို႕ေက်ာင္းက ကားေတြ စီစဥ္ေပးၿပီး ၀ိဇၨာ၊ သိပၸံတကၠသိုလ္ ကိုသြားၿပိဳင္ၾကရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕လဲ အားေပးဖို႕ လိုက္ၾကပါတယ္။ အၿပိဳင္ ေအာ္ဟစ္အားေပးၾကေတာ႕ ၀ိဇၨာ၊ သိပၸံဘက္ကလဲ “MC MC ... ႐ံႈး႐ံႈး ” လို႔ ေအာ္တာေပါ႔။ ကၽြန္မတို႕ဘက္ကလဲ “MA-SU MA-SU .... ႐ံႈး႐ႈံး” လို႕ေအာ္ၾကတာ။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး Mandalay Arts and Science University ကို မစု (MA-SU ) လို႕အတိုေကာက္ေခၚၾကတယ္။ (ခုေခတ္မွာဆိုရင္ေတာ႔ အဲဒီလိုေခၚရင္ အျပစ္ျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။)

အဲဒီလိုနဲ႔ မစု နဲ႔ ကၽြန္မကေတာ႔ သိပ္ရင္းႏွီးလွသည္မဟုတ္ပါဘူး။ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရင္မွာ ပပကဆိုင္ေတြမွာ စာရင္းေတြလုပ္ဖို႔ ကၽြန္မတို႔ လုပ္အားေပးရပါတယ္။ (ဘာအတြက္လဲ မမွတ္မိေတာ႔ပါ။) အဲဒီလို လုပ္အားမေပးခင္ စာရင္းဇယား သင္တန္းအရင္တက္ရပါတယ္။ သင္တန္းက မစုဆီ မွာ လုပ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ႔မွ ကၽြန္မတို႔လဲ မစုရဲ႕ နာမည္ႀကီး ေ႐ႊမန္းေဆာင္၊ သစၥာေဆာင္ ဆိုတာေတြကို ေရာက္ဖူးေတာ႔တယ္။ ကၽြန္မတို႕ကို အဲဒီအေဆာင္ေတြမွာပဲ ေနရာခ်ထားေပးလို႔ တစ္ပတ္ေလာက္ေနခဲ႔ရတယ္။ အေဆာင္မွာပဲ ထမင္းစားရတယ္။ ကၽြန္မတို႔ေဆးေက်ာင္းက အေဆာင္ေတြနဲ႔ မစုရဲ႕ အေဆာင္ေတြက ေကၽြးေမြးပံုစနစ္မတူပါဘူး။ ကၽြန္မတို႕ေက်ာင္းက မနက္ပိုင္း ေကာ္ဖီ၊ မုန္႕၊ထမင္းေၾကာ္၊ မုန္႕တီ စသျဖင့္ ေကၽြးတယ္။ ေန႔လည္ပိုင္းမွာ ထမင္းေကၽြးတယ္။ မစု ကေတာ႔ မနက္ ၈ နာေလာက္မွာ ထမင္းေကၽြးတယ္။ ေန႔လည္မွာ ေကာ္ဖီတိုက္တယ္။ အဆန္းျဖစ္ေနတာေပါ႕။ မစုက အေဆာင္ေတြမွာ ေခတၱခဏ ေနခဲ႔ရစဥ္မွာ တကၠသိုလ္ဆိုတဲ႔ အရသာေလးကို ခံစားဖူးခဲ႔ပါရဲ႕။ ညပိုင္းက်ေတာ႔ ဂစ္တာေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြက သီခ်င္းလာဆိုၾကတာကိုး။ မစုရဲ႕ ေက်ာင္းသူေတြကလဲ မုန္႕ေတြပို႕ၾက၊ ဘာသီခ်င္း ဆိုပါ ဆိုၿပီး ေအာ္ဟစ္ၾကနဲ႔ ကၽြန္မတို႕အဖို႕ ထူးဆန္းေနတာေပါ႕။ ကၽြန္မတို႕ ေဆးေက်ာင္းအေဆာင္ေတြမွာ ေတာ႔ဘယ္သူကမွလာၿပီး သီခ်င္းမဆိုဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလ မ်က္စိလည္လမ္းမွားၿပီး လာဆိုတဲ႔ သူေတြ႐ိွရင္လဲ ေဆးေက်ာင္းသူေတြက မီးပိတ္ၿပီး ၿငိမ္ေနၾကတာ။ ဒါကေတာ႔ မစုရဲ႕ ေက်ာင္းသူ ခဏျဖစ္တံုးက အေတြ႕အၾကံဳေပါ႕။

အဲသည္ေနာက္ေတာ႔ မစုနဲ႔ ကၽြန္မဟာ သိပ္ၿပီး အဆက္အဆံ မ႐ိွခဲ႔ၾကပါဘူး။ သမီးငယ္ေလး ဘြဲ႕ယူေတာမွ မစုဆီကို တစ္ေခါက္ ေရာက္ျဖစ္ေတာ႔တယ္။ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ အပတ္က မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔ဖို႕ မစုဆီကို ေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။ ေျခာက္ေသြ႔ၿပီး ေပါင္းျမက္ေတြထူေနတဲ႔ သစၥာေဆာင္ႀကီးေ႐ွ႕က ျဖတ္သြားရတယ္။ ငယ္တံုးက ဘ၀ေလးကိုလဲ သတိရလိုက္မိ ေသးတယ္။ သမီးငယ္ေလးကိုလဲ အထူးသတိရမိတယ္။ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ မိန္းအေဆာက္အအံုႀကီးေ႐ွ႕က ေလွကားထစ္ေလးေတြေပၚမွာ သမီးေလး႐ိုက္ထားတဲ႔ ဓာတ္ပံုေလးကို သတိရမိတယ္။ သမီးေလး၀တ္ထားတဲ႔ အ၀တ္အစားနဲ႔ မက္ခ်္ ျဖစ္ၿပီး သိပ္လွတာပဲ။ အဲဒီတံုးက သမီးက ပထမႏွစ္ေလာက္ပဲ ႐ိွအံုးမယ္။ သူ႕ရဲ႕ ႏုပ်ိဳလန္းဆန္းတဲ႔ အလွကိုလဲ ေတြ႕ရတယ္။

သမီးတို႕ ဌာနနားကို ေရာက္ေတာ႔ သမီးေလး သြားလာလႈပ္႐ွားခဲ႔တဲ႔ ေနရာေလးမို႕ အထူးသတိရမိျပန္တယ္။ လူ႔ေလာက ကေန ထြက္ခြာသြားၿပီျဖစ္တဲ႔ သမီးေလးရဲ႕႔ ဆရာႀကီးကိုလဲ သတိရမိတယ္။ သူကြယ္လြန္သြားေတာ႕ သူ႕ရဲ႕ ထူးခၽြန္ေျပာင္ေျမာက္တဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြ၊ သူရဲ႕ ပညာေတြကို သတိရေနၾကပါရဲ႕လား။ အသက္႐ွင္လ်က္႐ိွေနခဲ႔ရင္ေတာင္ ဌာန၊ ေနရာတစ္ခုကေန ေျပာင္းေ႐ႊ႕သြားခဲ႔ရင္၊ အဲဒီေနရာမွာ ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ပဲ က်င္လည္ခဲ႔ေပမဲ႔ တစ္စိမ္းတစ္ရံလို ျဖစ္သြားတတ္တာ သဘာ၀ပါပဲ။

တကၠသိုလ္၀င္း ကေန ထြက္ခြာခဲ႔ေတာ႔ တကၠသိုလ္ အရံတပ္ရင္းဆိုတာကို ေတြ႔ရတယ္။ အဲဒီေတာ႔လဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ကိုသတိရမိျပန္တယ္။ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းက MC ပထမႏွစ္မွာ တကၠသိုလ္ အရံတပ္ရင္းကို ၀င္ခဲ႔တာေလ။ သူညေနတိုင္း training ဆင္းခဲ႔ရတာေတြကို ျပန္ေျပာျပတတ္တယ္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္႐ွည္ေတြမွာ တစ္ၿမိဳ႕တစ္႐ြာကိုလဲ ေလ႔လာေရးခရီး သေဘာမ်ိဳး သြားရတယ္တဲ႔။ သူက ဆရာ၀န္ျဖစ္ေတာ႔ တပ္ထဲ၀င္ၿပီး ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီး ENT Specialist ျဖစ္တယ္။ အဲဒီေခတ္က တကၠသိုလ္အရံ တပ္ရင္းကေန တပ္မေတာ္သား အရာ႐ိွေတြ ေမြးထုတ္ေပးခဲ႔ဘူးတယ္။

မစု ဆီကေန ထြက္ခြာခဲ႔ၿပီးေတာ႔ အတိတ္ရဲ႕ အရိပ္ေလးေတြဟာ ကၽြန္မရဲ႕ ေတြးေတာစိတ္ထဲမွာ တစ္ခုျခင္းေပၚလာခဲ႔လို႕ ဒီစာစုေလးကို ေရးမိပါတယ္။ မစုနဲ႔ အေနေ၀းခဲ႔သူျဖစ္တဲ႔ ကၽြန္မေတာင္မွ တဒဂၤအတြင္းမွာ ဒီေလာက္ခံစားမိခဲ႔ရင္ မၾကာခင္မွာ ႏွစ္(၅၀)ျပည့္ေတာ႔မဲ႔ မစုနဲ႔ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ႔သူဆိုရင္ အတိုင္းအဆမ႐ိွ အတိတ္ရဲ႕ အရိပ္ေတြကို ျပန္ေတြ႕ၾကမွာပါ။

ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အထိ မစု(MA-SU) ဆိုတာ တည္တံ႔ခိုင္ၿမဲႏိုင္ပါေစ။ လူေတာ္လူေကာင္းမ်ားစြာကို ေမြးထုတ္ေပးမဲ႔ အမိတကၠသိုလ္ႀကီး အျဖစ္ ရပ္တည္ေနႏိုင္ပါေစ။

မွတ္ခ်က္။ ။ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ရဲ႕ ႏွစ္ ၅၀ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ အာစရိယပူေဇာ္ပြဲကို ယခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလအတြင္းက က်င္းပၿပီးစီးခဲ႔ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။

Potato Festival in Tohoku Prefecture (芋煮会）

ကၽြန္မေနတဲ႔ Tohoku နယ္မွာ ႏွစ္စဥ္ Authum ရာသီေရာက္ရင္ ပိန္းဥပါ၀င္တဲ႔ ဟင္းရည္ တစ္မ်ိဳးကို ျမစ္ကမ္းနေဘးမွာ သြားေရာက္ၿပီး ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ၾကတဲ႔ ဓေလ႔႐ိွပါတယ္။ ဒီဓေလ႔ဟာ ဂ်ပန္ေျမာက္ပိုင္း မွာ ႐ိွတဲ႔ Tohoku ေဒသ မွာဘဲ ျပဳလုပ္ၾကတယ္တဲ႔။ ဂ်ပန္လို အိမို-နိကိုင္ (芋煮会）လို႔ေခၚပါတယ္။
အိမို (芋)= ပိန္းဥ ၊ 　နိ(煮)=ျပဳတ္သည္၊ ခ်က္သည္ ကိုင္ (会)=ေတြ႔ဆံုပြဲ၊ ပြဲ လို႔ အဓိပၸာယ္ ရပါတယ္။　တကယ္တမ္းေတာ႔ အိမိုဆိုတဲ႔ အဓိပၸာယ္ထဲမွာ အားလူး ၊ ကန္ဇြန္းဥ၊ ပိန္းဥ စတဲ႔ သစ္ဥ အမ်ိဳးအႏြယ္ ေတြပါပါတယ္။

လွပတဲ႔ ျမစ္ကမ္းနေဘးမွာ မိသားစုလိုက္၊ သူငယ္ခ်င္းအစုလိုက္ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္သလိုမ်ိဳး အတူတကြ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ၾကတာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕က ပိန္းဥဟင္းတစ္မ်ိဳးတည္း မဟုတ္ပဲ၊ Barbecue ပါလုပ္စားေလ႔ ႐ိွၾကတယ္။ ကၽြန္မတို႔ တကၠသိုလ္ေတြမွာလဲ ကိုယ္႔ Research group အလိုက္ အိမိုနိကိုင္ အတြက္ ရက္ေ႐ြးခ်ယ္ၿပီး ျမစ္ကမ္းေဘးမွာ ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ၾကတာဟာ Authum ရာသီေရာက္ရင္ လုပ္ရတဲ႔ အလုပ္တစ္ခုလိုပါပဲ။


(၈) လပိုင္းအကုန္ေလာက္ဆိုရင္ ဒီက Super Market ေတြမွာ အိမိုနိကိုင္အတြက္ လိုအပ္တဲ႔ ထင္းေတြ ပံုၿပီးေရာင္းေနတာ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ဒန္အိုးအႀကီးႀကီးေတြကိုလဲ ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒီဒန္အိုးႀကီးေတြကို ႈငွားသံုးလို႕လဲရတယ္တဲ႔။ ကၽြန္မေရာက္စႏွစ္တံုးက super မွာ ထင္းပံုေတြ ေတြ႕ေတာ႔ ဘာလုပ္ဖို႔ပါလိမ္႔ဆိုၿပီး အ႔ံၾသခဲ႔မိေသးတယ္။ အိမိုနိကိုင္ပြဲကို ၉လပိုင္း လလယ္ေလာက္ကစၿပီး ၁၀လ ပိုင္းကုန္ေလာက္ထိ က်င္းပၾကတာပါ။

ဟင္းခ်က္တဲ႔အခါမွာ Miyagi(Sendai) Prefecture ခ်က္နည္း နဲ႔ Yamagata Prefecture ခ်က္နည္းဆိုၿပီး ၂ မ်ိဳးႏွစ္စား ခ်က္ေလ႔႐ိွၾကတယ္။
Sendai ခ်က္နည္းက ၀က္သားနဲ႔ ဂ်ပန္လို မိေစာ(Miso) လို႔ေခၚတဲ႔ ဂ်ပန္ပဲငပိကို သံုးပါတယ္။ Yamagata ခ်က္နည္းကေတာ႔ အမဲသား နဲ႔ ပဲငံျပာရည္ (Shouyu) ကိုသံုးပါတယ္။
ဟင္းခ်ိဳထဲမွာပါတဲ႔ ပါ၀င္ပစၥည္းေတြကေတာ႔ မုန္ညင္းျဖဴ႐ြက္၊ မိႈ၊ ပဲျပား၊ ၾကက္သြန္မိတ္၊ မုန္လာဥျဖဴ၊ မုန္လာဥနီ၊ ပိန္းဥ၊ Konnyaku စတာေတြပါ။
ကၽြန္မတို႔ အုပ္စုကေတာ႔ Sendai ခ်က္နည္း နဲ႔ Yamagata ခ်က္နည္း ကို အိုး (၂) လံုးခြဲၿပီး ခ်က္ၾကပါတယ္။ ရာသီဥတု ခပ္ေအးေအးမွာ ျမစ္ကမ္းေဘးရဲ႕ သဘာ၀အလွကိုခံစားရင္း ဟင္းရည္ပူပူ မႈတ္ေသာက္ ရတာ အရသာ တစ္မ်ိဳးပါပဲ။

ဒီလိုမ်ိဳး ငါးလဲကင္စားတယ္။

အိမိုနိကိုင္ နဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ေျပာခ်င္တာတစ္ခုကေတာ႔ ကၽြန္မေနတဲ႔ Sendai ၿမိဳ႕ကေန ဘစ္ကားနဲ႔ ၁ နာရီသာ သြားရတဲ႔ Yamagata ၿမိဳ႕ရဲ႕ အိမိုနိကိုင္ ပြဲေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီၿမိဳ႕မွာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ထင္႐ွားတဲ႔ အႀကီးဆံုး ဒယ္အိုးႀကီး႐ိွပါတယ္။ ဒီပံုက Yamagata ၿမိဳ႕ က မမႀကီး ဆီကိုသြားလည္တံုးက ႐ိုက္ထားတာပါ။

အဲဒီဒယ္အိုးႀကီးထဲမွာ ဟင္းရည္ထည့္ခ်က္တဲ႔ Yamagata အိမိုနိကိုင္ပြဲေတာ္ကို က်င္းပပါသတဲ႔။
ကၽြန္မေတာ႔ မသြားဖူးေသးပါဘူး။
ဒီမွာ လဲ ဒယ္အိုႀကီးထဲ ထည့္ခ်က္ေနတဲ႔ ဓာတ္ပံုကိုၾကည့္လို႔ရတယ္။

Made in Myanmar (ミャンマー製)

ု
ိဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ Made in Myanmar (ミャンマー製) လူ႔အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းေလးေတြကို ေတြ႕ဖူးၾကမွာပါ။
ကၽြန္မအေနနဲ႔ေတာ႔ အဲဒီစာတန္းေလးကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေတြ႕ရတဲ႔ အခ်ိန္တံုးက တကယ္႔ ကို အံၾသ၀မ္းသာခဲ႔ရပါတယ္။
စာဖတ္သူတို႔လဲ Made in Myanmar (ミャンマー製) လို႔ ေရးထားတဲ႔ ဘယ္လိုမ်ိဳးပစၥည္းေလးေတြကို ေတြ႕ဖူးၾကပါသလဲ႐ွင္။

ကၽြန္မက ဂ်ပန္ေရာက္ေနမွေတာ႔ Made in Japan (日本製) သံုးခ်င္တာေပါ႔ ဆိုၿပီး Made in Japan ပစၥည္းေလးေတြကို ႐ွာၿပီး ၀ယ္ပါတယ္။ ပစၥည္းတစ္ခု ၀ယ္ေတာ႔မယ္ဆိုရင္ ဘာမိတ္(made)လဲဆိုၿပီး ၾကည့္ရတာ အေမာပါ။
အဟဲ ...သိၾကတဲ႔ အတိုင္း Made in Japan ပစၥည္းေတြက ေစ်းႀကီးတာမ်ားတဲ႔ အတြက္ ေစ်းေလ်ာ႔တဲ႔ (Sale) အခ်ိန္မွသာ ၀ယ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ ေလ်ာ႕ထားတဲ႔ တန္ဖိုးက ကိုယ္တတ္ႏိုင္တာထက္ မ်ားေနလို႔ မ၀ယ္ျဖစ္တာမ်ားပါတယ္။

ပထမဆံုးေတြ႔ဖူးခဲ႔တာကေတာ႔ အမ်ိဳးသားစီး ႐ွဴးဖိနပ္တစ္ရံပါ။ ပံုစံကလဲလွၿပီး ေတာ္ေတာ္ေသေသသပ္သပ္ ႐ိွပါတယ္။ အမ်ိဳးအစားကလဲေကာင္း၊ ေစ်းကလည္း ယန္းတစ္ေသာင္းေက်ာ္ဆိုေတာ႔ Made in Japan (日本製) ျဖစ္မွာပဲလို႔ အပိုင္တြက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ Made in Myanmar ဆိုတဲ႔ စာတန္းေလးကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ အဲဒီတံုးက ကင္မရာပါမသြားလို႔ မွတ္တမ္းမတင္ခဲ႔လုိက္ႏိုင္ဘူး။

ဒီလိုနဲ႔ Sale အခ်ိန္မွာ shopping ထြက္တဲ႔တစ္ေန႔ မိန္မစီးဖိနပ္ကေလးတစ္ရံကို ေတြ႔မိပါတယ္။ ဖိနပ္ပံုစံကလဲ ကၽြန္မႀကိဳက္တဲ႔ ပံုစံ ျဖစ္ေနေတာ႔ ထံုးစံအတိုင္း ဘာမိတ္လဲ လို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ Made in Myanmar ပါတဲ႔။ နဂိုမူရင္းေစ်း ယန္း ၈၀၀၀ ေက်ာ္ကို ယန္း ၃၀၀၀ေက်ာ္နဲ႔ ေစ်းခ်ေရာင္းေနတာပါ။ အေပၚကပံုေလးေပါ႔။
ကၽြန္မက ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ႔ ပစၥည္းတစ္ခုေတြ႕ရင္ ၀ယ္၀ယ္မ၀ယ္၀ယ္ ဘာမိတ္လဲလို႔ ၾကည့္တာ အက်င့္ပါေနပါၿပီေလ။

ေနာက္ထပ္တစ္ခုက ဖလန္ထည္အသား ႐ွပ္အက်ၤ ီေလးပါ။ ဂ်ပန္လို ミャンマー製 (အဓိပၸာယ္က Made in Myanmar) လို႔ေရးထားၿပီး တံဆိပ္က Mario Valentino ျဖစ္ပါတယ္။ ဖလန္ထည္ အသားေလးကလဲ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းၿပီး ခ်ဳပ္ထားတာလဲ အေတာ္သပ္ရပ္ပါတယ္။ ေစ်ႏႈန္းက ယန္း ၂၉၉၀ ပါ။


ျမန္မာေငြတန္ဖိုးနဲ႔ တြက္လိုက္ရင္ ဂ်ပန္မွာ ေရာင္းေနတဲ႔ Made in Myanmar ပစၥည္းေလးေတြဟာ တန္ဖိုးမနည္းလွပါဘူး။ ဒီပစၥည္းေလးေတြကို ဘယ္လိုနည္း ျမန္မာျပည္မွာ ထုတ္လုပ္ျပီး၊ ဂ်ပန္မွာ တင္သြင္းေရာင္းခ် ေနတယ္ဆိုတာ မသိရေပမဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံထုတ္ Made in Myanmar ပစၥည္းေလးေတြကို အရည္အေသြးေကာင္းေကာင္း နဲ႕ တန္ဖိုးျမင့္ျမင့္ ေတြ႔ျမင္လိုက္ရတဲ႔အတြက္ ၀မ္းသာ ဂုဏ္ယူပါေၾကာင္း ေဖာက္သည္ခ်လိုက္ပါရေစ။

လက္တြဲကူညီျခင္း မွတ္တမ္း (၄)

လွဴဒါန္းျခင္း(၂)

သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီး တိုက်ိဳၿမိဳ႕သို႕ႁကြေရာက္ေတာ္မူျခင္း

သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီး အသၽွင္ ဥာဏိႆရ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၊ တိုက်ိဳၿမိဳ႕ ကိုဇြန္လအတြင္း ႁကြေရာက္ၿပီး၊ ေလေဘးရန္ပံုေငြအတြက္ တရားပြဲေတြ က်င္းပမယ္ လို႔ သတင္းရကတည္းက ကၽြန္မတို႕ေတြ အလြန္ ၀မ္းေျမာက္ခဲ႔ၾကပါတယ္။

ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ “နာဂစ္ေလေဘးသည္မ်ားအား ကူညီေစာင့္ေ႐ွာက္ရန္”အတြက္ တရားပြဲမ်ားက်င္းပၿပီး အလွဴေငြစုေဆာင္းေတာ္မူရန္ အဓိက ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ တိုက်ိဳၿမိဳ႕ကို ဇြန္လ ၂၇ရက္ေန႔မွာ ႁကြေရာက္ ေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။

အစ္မတစ္ေယာက္လိုခင္မင္ရတဲ႔ သူတစ္ဦးရဲ႕ ဆက္သြယ္ေပးမႈနဲ႕ ဆရာေတာ္ႀကီး တိုက်ိဳၿမိဳ႕ကို ႁကြေရာက္ေရးအတြက္ ေဆာက္႐ြက္ေပးေနၾကတဲ႔ တိုက်ိဳၿမိဳ႕ ကတာ၀န္႐ိွသူ အခ်ိဳ႕နဲ႔ ဆက္သြယ္မႈ ရခဲ႔ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးကို ဖူးေျမာ္ခ်င္စိတ၊္ တရားဓမၼမ်ားကို နာၾကားခ်င္စိတ္ ၊ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် အလွဴေငြေတြကို လွဴဒါန္းခ်င္စိတ္ ေတြနဲ႔အတူ ကၽြန္မနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း Dust in the wind ဟာ Bus ကားနဲ႔ ၅ နာရီသာ သြားရတဲ႔ တိုက်ိဳၿမိဳ႕သို႔ ကိုယ္႔စားရိတ္နဲ႔ကိုယ္ ေန႔ခ်င္းျပန္ သြားေရာက္ခဲ႔ၾကပါတယ္။

ကၽြန္မတို႔ပဲ ကံေကာင္းတာလား၊ နယ္ကလာတဲ႔ လူေတြမို႔လား မေျပာတတ္ပါဘူး။
တာ၀န္႐ိွသူရဲ႕ ဆက္သြယ္ေပးမႈနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ၂ ေယာက္ဟာ ဆရာေတာ္ႀကီး တည္းခိုေတာ္မူတဲ႔ Shinjuku က ေဟာ္တယ္ႀကီးတစ္ခု မွာဆရာေတာ္ႀကီး ကို ေအးေအးေဆးေဆး ဖူးေျမာ္ခြင့္ရ႐ိွခဲ႔ၿပီး၊ "........University Myanmar Student Volunteer Group " ရဲ႕ ကိုယ္စား အလွဴေတာ္ေငြ ၁၁၀၀၀၀ ယန္း ကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ဆက္ကပ္လွဴဒါန္း ႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။

ဒါ႔အျပင္ Myanmar Cyclone Victim Rescue Fund က ေပးပို႔တဲ႔ ၃၀၀၀၀၀ ယန္း နဲ႔
Dust in the Wind ရဲ႕ ညီမေလးက တဆင့္ Ryokuen -Toshi Community Association Yokohama Japan ကလွဴဒါန္းတဲ႔ ၁၄၂၀၀ ယန္း ကိုလဲ ကၽြန္မတို႕ကတစ္ဆင့္ ဆက္ကပ္ လွဴဒါန္းႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္က ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ ေန႔လည္ပိုင္း တရားပြဲ တစ္ခ်ိန္ၿပီးတဲ႔ အတြက္ ေဟာ္တယ္ကို ျပန္ၿပီး အနားယူတဲ႔ အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာေတာ္ႀကီး ေဟာ္တယ္၌ အနားယူ သီတင္းသံုးေနစဥ္

သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ တရားပြဲ


ညေန ၆ နာရီခြဲ၊ Ikebukuro မွာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ညေနပိုင္း တရားပြဲ ႐ိွပါတယ္။ အဲဒီတရားပြဲကို ကၽြန္မတို႔ သြားေရာက္ၿပီး တရားနာ ယူခဲ႔ၾကပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီး ကနာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ခံခဲ႔ရတဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေပါင္း ၁၃၀၀ ေက်ာ္ကို လိုအပ္တဲ႔ တည္ေဆာက္ေရး ပစၥည္းေတြ လွဴဒန္းခဲ႔တဲ႔ အေၾကာင္း၊ မုန္တိုင္းဒဏ္ခံခဲ႔ရတဲ႔ ေဒသက ေဆး႐ံုေတြမွာ ေဆး႐ံုသံုးပစၥည္းေတြ လွဴဒါန္းခဲ႔တဲ႔ အေၾကာင္း နဲ႔ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးအတြက္ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ အကူအညီေတြဆက္လက္လိုအပ္ေနေသးေၾကာင္း အစခ်ီၿပီး မိန္႔ၾကားပါတယ္။

ဒါန၊ သီလ တရားေတြထက္ ၀ိပႆနာတရားေတြကို နာယူဖို႔ ပိုမိုခံုမင္တဲ႔ ကၽြန္မဟာ ဒီတစ္ခါမွာေတာ႔ ဆရာေတာ္ႀကီး ေဟာၾကားသြားခဲ႔တဲ႔ တရားေတာ္ ထဲက စကားလံုးေလးေတြဟာ လက္ေတြ႕က်က် ႐ိွလွတာကို သတိျပဳမွတ္သားမိခဲ႔ပါတယ္။

လံုးေစ႔ပတ္ေစ႔ ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ႔ေပမဲ႔ ဆရာေတာ္ႀကီး မိန္႔ၾကားသြားတဲ႔ ထဲက “ဂ႐ုဏာ” ဆိုတဲ႔ စာလံုးေလးကို မွတ္မိေနခဲ႔ပါတယ္။ “က႐ုဏာ” လို႔ အသံထြက္ရပါတယ္။ အဂၤလိပ္လိုဆိုရင္ေတာ႔ "Compassion in Action" တဲ႔။

ဂ႐ုဏာတရားထားတယ္ဆိုတဲ႔ ေနရာမွာ “သတၱ၀ါမ်ား ခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ ေဘးရန္ခပ္သိမ္းကင္းၿငိမ္းၾကပါေစ” စသျဖင့္ ေမတၱာဘာ၀နာ ပြားမ်ားတဲ႔ အလုပ္ဟာ အလြန္ေကာင္းမြန္တဲ႔ အလုပ္ ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း ေမတၱာကမၼဌာန္း တရားပြားမ်ားေန႐ံုကာမွ်ျဖင့္ မိမိတစ္ဦးတည္းသာလွ်င္ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာျပည္ ေရာက္ႏိုင္ကာ ခ်မ္းသာမႈ ရခ်င္ရပါလိမ္႔မယ္။ လက္ေတြ႕က်တဲ႕ ကယ္ဆယ္မႈေတြမ႐ိွရင္ ေဘးဒုကၡေရာက္ေနသူမ်ားဟာ ခ်မ္းသာမႈရၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
လူအခ်င္းခ်င္း က႐ုဏာတရားထားၿပီး ဒုကၡေရာက္ေနၾကသူ ေတြကို လက္ေတြ႔က်က် ဆက္လက္ကူညီၾကဖို႔ တိုက္တြန္းသြားပါတယ္။

ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ခ်ီးႃမွင့္ခဲ႔တဲ႔ တရားေတာ္ဟာ “လူအုပ္ၾကားထဲမွာ ဆူးခက္ႀကီး ကိုင္ဆြဲၿပီး၀င္သြားသလို” ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲမွာ စြဲၿငိက်န္ရစ္ ေနခဲ႔ပါေတာ႔တယ္။

ဆရာေတာ္ႀကီးဆီက လက္ခံရ႐ိွခဲ႔တဲ႔ အလွဴေငြျဖတ္ပိုင္းေလးပါ။
ဂ်ပန္ယဥ္ေက်းမႈထံုးစံအရ အလွဴေငြထည့္၀င္ လွဴဒါန္းခဲ႔သူေတြဆီကို လက္လွမ္းမွီသေ႐ြ႕ ေက်းဇူးတင္လႊာမ်ား ေပးပို႔ခဲ႔ၾကပါတယ္။ အဲဒီေက်းဇူတင္လႊာမွာ အလွဴေငြမည္မွ်ေကာက္ခံရ႐ိွခဲ႔ေၾကာင္း၊ မည္သို႔လွဴဒါန္းခဲ႔ေၾကာင္း အစ႐ိွသျဖင့္ ဂ်ပန္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားထားကာအလွဴေငြလက္ခံျဖတ္ပိုင္း မိတၱဴပံုပါ တြဲၿပီး ေပးပို႔ခဲ႔တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလို အလွဴခံတဲ႔ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ တစ္ခ်ိဳ႕ ဘေလာခ္ေတြမွာ အလွဴခံတဲ႔ သူေတြကို ေ၀ဖန္ေရးသားတာေတြ ႐ိွေပမဲ႔ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ စိတ္အေထြေထြ ႐ိွတာပဲေလလို႔ ပဲေတြးမိပါတယ္။ ပုထုဇဥ္ လူသားတိုင္းဟာ မိမိတို႔ ႀကီးျပင္းက်င္လည္ခဲ႔ရာ ပတ္၀န္းက်င္ကိုလုိက္ၿပီး ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ႐ိွေနတတ္ၾကပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လူအမ်ားအတြက္ လုပ္သင့္တဲ႔ အလုပ္တစ္ခု၊ ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တဲ႔ အလုပ္တစ္ခုသာ
ျဖစ္ေနခဲ႔ရင္ အမ်ားအက်ိဳးေ႐ွး႐ႈၿပီး မိမိရဲ႕ အတၱ၊ မာနေတြကို အသာဖယ္ႏိုင္သေလာက္ဖယ၊္ စိတ္ေကာင္း ေစတနာထား၊ အေျပာမဟုတ္ လက္ေတြ႔က်က် လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ သာ အေရးႀကီးတာ မဟုတ္ပါလား႐ွင္။

ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ေလေဘးသင့္သူေတြ အတြက္ကူညီဖို႔ အတူတကြလက္တြဲ လုပ္ေဆာင္ခဲ႔ၾကတာဟာ ေအာင္ျမင္စြာနဲ႕ ၿပီးဆံုးၿပီး လွဴဒါန္းၿပီးေျမာက္သြားပါၿပီ။
ဒုကၡေရာက္သူေတြကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ သြားေရာက္ကူညီေပးေနၾကသူေတြ နဲ႔ ယွဥ္ရင္ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ေဆာင္႐ြက္မႈ ဟာဘာမွ မေျပာေလာက္ပါဘူး။
မိမိတို႔ တတ္စြမ္းႏိုင္သေ႐ြ႕ အဖက္ဖက္မွ လူအား၊ စိတ္အား၊ ေငြအားျဖင့္ ပါ၀င္ကူညီခဲ႔သူေတြအားလံုးကို ေက်းဇူးအထူး တင္႐ိွပါတယ္႐ွင္။
ကၽြန္မရဲ႕ Diary ေလးကို ဖတ္မိသူတိုင္း ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ သာဓုေခၚဆိုႏိုင္ၾကပါေစ လို႔ေမွ်ာ္လင့္ရင္း....

လက္တြဲကူညီျခင္း မွတ္တမ္း (၃)

လွဴဒါန္းျခင္း(၁)

ေလေဘးဒုကၡသည္ေတြ အတြက္ လက္ခံ႐ိွခဲ႔တဲ႔ အလွဴေငြေတြကို (၂) ႀကိမ္ခြဲၿပီး လွဴဒါန္းခဲ႔ပါတယ္႐ွင္။

ပထမအႀကိမ္ အေနနဲ႔ Care Internationl Japan ဆိုတဲ႔ NGO အဖြဲ႕ ကိုဆက္သြယ္ၿပီး လွဴဒါန္းခဲ႕ပါတယ္။
ကၽြန္မတို႔ဟာ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြဆီက အလွဴေငြေကာက္ခံ ႐႐ိွခဲ႔တာျဖစ္လို႔ ဒီေငြေတြကို အသံုးျပဳတဲ႔ ေနရာမွာ သူတို႔ေတြ အထင္အျမင္ လြဲမွားမႈမ႐ိွေအာင္ စဥ္းစားခဲ႔ၾကပါတယ္။
အဲဒီေတာ႔ ခိုင္မာတဲ႔ အဖြဲ႔အစည္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဆာင္႐ြက္ေနတဲ႔ ႏိုင္ငံတကာ NGO အဖြဲ႔ အစည္း၊ ၿပီးေတာ႔ ဂ်ပန္ ႏိုင္ငံမွာလဲ ႐ိွတဲ႔ ႏိုင္ငံတကာ NGO အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုထံမွာ လွဴဒါန္းရင္ ပိုၿပီးသင့္ေလ်ာ္မယ္ လို႔ အားလံုးက သေဘာတူခဲ႔ၾကပါတယ္။
အဲဒီေတာ႔ Mori Volunteer အဖြဲ႔ ကအမ်ိဳးသမီးႀကီးမ်ားထံမွာ အၾကံဥာဏ္ ေတာင္းခံခဲ႔တဲ႔အခါ သူတို႔ရဲ႕ အၾကံေပးခ်က္အရ Care International Japan ကို ဆက္သြယ္ၿပီး ၃၀-၅-၂၀၀၈ ေန႔မွာ ၁၃၀၃၀၄ ယန္း ေပးပို႕လွဴဒါန္းႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။

အဲဒီအဖြဲ႔ ဟာ ႏိုင္ငံတကာမွာ ႐ံုးခန္းေတြဖြင့္ထားၿပီး ကူညီေထာက္ပံေရး လုပ္ငန္းေတြကို ေဆာင္႐ြက္ေနတဲ႔ NGO အဖြဲ႔ တစ္ခုပါ။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလဲ Care Myanmar ဆိုတဲ႔ အမည္နဲ႔ မုန္တိုင္းဒဏ္ခံခဲ႔ရတဲ႔ ေနရာေဒသေတြကို သြားေရာက္ၿပီး မုန္တိုင္းဒဏ္ခံရတဲ႔ ဒုကၡသည္ေတြကို ကူညီေပးေနတဲ႔ အဖြဲ႔လဲျဖစ္တယ္။
ဒီမွာ ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ (ဂ်ပန္ဘာသာျဖင့္သာ)
http://www.careintjp.org/worldmap/myanmar.html
http://www.careintjp.org/news/newsrelease_080805.html

ဒါကေတာ႔ Care International Japan ရဲ႕ ေက်းဇူတင္လႊာနဲ႔ Receipt ပါ။

လွဴဒါန္းျခင္း (၂) ကို ဆက္လက္ မွတ္တမ္းတင္ပါအံုးမယ္။

လက္တြဲကူညီျခင္း မွတ္တမ္း (၂)

အလွဴေငြေကာက္ခံရ႐ိွျခင္း


တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး လက္တြဲကူညီၿပီး စုေပါင္းလုပ္တဲ႔ အလုပ္တစ္ခုဟာ ေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါၿပီ။
ကၽြန္မတို႕ Volunteer အဖြဲ႕ဟာ ၿမိဳ႕ထဲမွာ (၂)ရက္ထဲသာ အလွဴခံထြက္ႏိုင္ခဲ႔ေပမဲ႔ အားေပးကူညီ ခဲ႔ၾကတဲ႔ မိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေၾကာင့္ ေမွ်ာ္လင့္ထားတာထက္ ပိုၿပီး အလွဴေငြ ေတြရ႐ိွခဲ႔ပါတယ္။

အေပၚကပံုေလးကေတာ႔ အလွဴေငြထည့္၀င္တဲ႔ သူတိုင္းကို ေက်းဇူးတင္တဲ႔ အေနနဲ႔ ျပန္ေပးခဲ႔တဲ႔ စတစ္ကာေလး ပဲျဖစ္ပါတယ္။ အလွဴေငြ ထည့္၀င္တဲ႔ သူေတြဟာလဲ မိမိရဲ႕ အလွဴအတြက္ အမွတ္တရ စတစ္ကာေလး တစ္ခုျပန္ရတဲ႔ အတြက္ ၀မ္းေျမာက္ၾကမယ္ လို႔လဲ ထင္ပါတယ္။

စတစ္ကာေလးမွာ ”သင့္ရဲ႕ကူညီမႈအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ၊္ ျမန္မာ ဆိုင္ကလံုးဒဏ္ခံရသူမ်ားအတြက္ အေရးေပၚေထာက္ပံ႔ေရး အစီအစဥ္ ” လို႔ ဂ်ပန္ဘာသာနဲ႔ ေရးထားပါတယ္။ စတစ္ကာရဲ႕ ညာဖက္ေထာင့္က ေတာ့ ”ပုဂံ၊ ျမန္မာ” လို႔ေရးထားၿပီး ညာဖက္ေအာက္ဆံုးမွာ ဆိုင္ကလံုးဒဏ္ခံခဲ႔ရတဲ႔ အခ်ိန္ကာလ ”၂၀၀၈ခုႏွစ္၊ ၅လ” ဆိုၿပီး ေရးထားပါတယ္။

ပုဂံ႐ႈခင္းပံု ထည့္ရျခင္း အေၾကာင္းကေတာ႔(” ျမန္မာ”လို႕ေျပာလိုက္ရင္ ဘယ္လိုႏိုင္ငံလဲ၊ ဘယ္မွာ႐ိွတာလဲ ဆိုတာကို မသိၾကတဲ႔ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြ ႐ိွႏိုင္တဲ႔အတြက္) ”ျမန္မာ” လို႔ ေျပာလိုက္တဲ႔အခါ ဒီလို Image ႐ိွႏိုင္ေအာင္ရည္႐ြယ္ၿပီး ပုဂံ႐ႈခင္းပံုကို သံုးလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ကယ္လို႔ သူတို႔စိတ္၀င္စားလို႔ အင္တာနက္မွာ ပုဂံ（パガン）ဆိုတဲ႕ စာလံုး႐ိုက္ထည့္ၿပီး ႐ွာခဲ႔ရင္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ႁကြယ္၀လွတဲ႔ ေ႐ွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ေတြကို သိ႐ိွႏိုင္ၾကတာေပါ႔။ တစ္ခ်ိဳ႕ ဂ်ပန္ အဘုိုးႀကီး၊ အဘြားႀကီးေတြကေတာ႔ ဘိ႐ုမာ လို႔ေျပာရင္ သိပါတယ္။

အလွဴေငြထည့္၀င္ ကူညီခဲ႔ၾကသူေတြပါ။

• ၂၀၀၈ခုႏွစ္၊ ေမလေနာက္ဆံုးရက္သတၱပတ္ရဲ႕ စေန၊ တနဂၤေႏြ (၂)ရက္ (စုစုေပါင္း အခ်ိန္ ၈ နာရီခန္႕) ၿမိဳ႕ထဲက လူစည္ကားရာ ကၽြန္မတို႕ အလွဴခံတဲ႔ ေနရာမွာ ျဖတ္သန္းသြားလာခဲ႔ၾကတဲ႔ ျမိဳ႕သူ၊ၿမိဳ႕သားမ်ား
  
• ကၽြန္မရဲ႕ ဆရာနဲ႔ ဂ်ပန္သူငယ္ခ်င္းမ်ား
• ဒီအစီအစဥ္ကို ဦးေဆာင္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္း (Dust in the wind) ရဲ႕ ဆရာ
  
• ကၽြန္မရဲ႕ ေအာ္ခစန္(အေမ) နဲ႕ သူရဲ႕ ဂ်ပန္မိတ္ေဆြမ်ား
• Mori Volunteer Group
• Campus ၄ ခုက အလွဴခံပံုးေလးေတြ မွာထည့္၀င္ခဲ႔ၾကတဲ႔ ေက်ာင္းသူ/သား၊ ၀န္ထမ္းမ်ား
• Sendai ၿမိဳ႕အနီး Yamaga ဆိုတဲ႔ ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕က ခင္မင္လွတဲ႔ ျမန္မာသူငယ္ခ်င္းေလးတစ္ဦး
• ျမန္မာျပည္ျပန္သြားျပီျဖစ္တဲ႔ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဂ်ာမန္လူမ်ိဳး သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦး
• အလွဴခံထြက္ရာမွာ ပါ၀င္ကူညီခဲဲ႔တဲ႔ ညီမေလး ရဲ႕ ဂ်ပန္စာသင္တဲ႔ ဆရာမ
• အလွဴခံထြက္ လုပ္အားေပးခဲ႔တဲ႔ ၿမန္မာ၊ အင္ဒိုနီး႐ွား နဲ႔ စင္ကာပူ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုး
  

စတဲ႔ သူေတြက အားေပးကူညီခဲ႔ၾကတဲ႔ အတြက္ ေနာက္ဆံုးစာရင္းပိတ္ေတာ႔
စုစုေပါင္း အလွဴေငြ ၂၄၀၃၀၄ ယန္း စုေဆာင္း ႐႐ိွခဲ႔ပါတယ္။

(ဘယ္မွာလွဴဒါန္းခဲ႔တယ္ ဆိုတာကို လက္တြဲကူညီျခင္း မွတ္တမ္း (၃)မွာ ဆက္ေရးပါမယ္႐ွင္။)

လက္တြဲကူညီျခင္း မွတ္တမ္း (၁)

”ဟင္.....ဟယ္......ဟာ.......” စသျဖင့္ ေၾကကြဲ ထိတ္လန္႕စြာ ထြက္ေပၚလာတဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ အာေမဋိတ္သံ အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ အခန္းထဲက လူေတြအားလံုးဟာ ကၽြန္မၾကည့္ေနတဲ႔ ကြန္ျပဴတာ စကရင္ ဆီကို အၾကည့္ေတြ ေရာက္လာၾကပါတယ္။ သူတို႕ ျမင္လိုက္ရတဲ႔ ျမင္ကြင္းကေတာ႕ အတံုးအ႐ုန္းလဲၿပိဳက်ေနတဲ႔ ခႏၱာကိုယ္ေလးေတြ၊ ေရထဲမွာ တစ္၀က္တစ္ပ်က္ နစ္ျမဳပ္ေနၾကတဲ႔ ခႏၱာကိုယ္ေလးေတြ၊ လူေတြေနခဲ႔တဲ႔ ေနရာပါလို႔ မဆိုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ပ်က္စီးယိုယြင္းသြားခဲ႔တဲ႔ ေနရာေတြ........

ကၽြန္မ ဘာအေၾကာင္းေျပာေတာ႔မယ္ ဆိုတာ သိေလာက္ၾကပါၿပီ။
ဟုတ္ပါတယ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕သမိုင္းမွာ သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ဒဏ္ အဆံုး႐ြားဆံုး ခံခဲ႔ရတဲ႔ နာဂစ္ မုန္တိုင္းႀကီး အေၾကာင္းေပါ႔။
ဘယ္သူမွ ဒီ နာဂစ္ ဆိုတဲ႔ အသံကို ၾကားခ်င္မွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ကၽြန္မလဲ ဒီအေၾကာင္းကို မေျပာခ်င္ေပမဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ Diary ေလးေပၚမွာ မွတ္တမ္းတင္ထားခ်င္တဲ႔ အတြက္ေၾကာင့္ ေရးလိုက္ပါတယ္။

၂၀၀၈ခုႏွစ္၊ ေမလ(၃) ရက္ေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အင္အားျပင္းထန္တဲ႔ နာဂစ္မုန္တိုင္း၀င္ေရာက္ တိုက္ခတ္သြားတယ္။ အပ်က္အစီး၊ အဆံုးအ႐ံႈး မ်ားတယ္ စသျဖင့္ သတင္းရခဲ႔ေပမဲ႔ ကၽြန္မအေနနဲ႔ ”မုန္တိုင္း ၀င္သြားတယ္ ဆိုေတာ႔ ပ်က္စီးဆံုး႐ံႈးတာ ေတာ႔ ႐ိွမွာေပါ႔ ” အဲဒီေလာက္ပဲ ေတြးခဲ႔ မိၿပီး သိပ္အေလးအနက္ မထားခဲ႔မိပါဘူး။ မုန္တိုင္း၀င္တဲ႔ေနရာဟာလဲ ကၽြန္မရဲ႕ ဇာတိေျမ၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း၊ သူငယ္ခ်င္း ေတြ ႐ိွတဲ႔ ေနရာနဲ႔ အလြန္ပဲ အလွမ္းေ၀းတဲ႔ အတြက္ေၾကာင့္ အဲဒီလို သေဘာထားမိခဲ႔တာ ျဖစ္မွာပါ။

ေနာက္ပိုင္း အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးကေန နာဂစ္မုန္တိုင္း တိုက္ခတ္ၿပီးသြားတဲ႔ ျမင္ကြင္းဓာတ္ပံုေတြ၊ သတင္းေတြ၊ ဂ်ပန္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားက သတင္းေတြ အဆက္မျပတ္ ၀င္လာပါေတာ႔တယ္။
တစ္ရက္ ေက်ာင္းမွာ အင္တာနက္ ထိုင္ၾကည့္ေနတုန္း ျမင္လိုက္ရတဲ႔ ဓာတ္ပံုေတြေၾကာင့္ အလြန္ပဲ အံ႔ၾသေၾကကြဲ ခဲ႔ရၿပီး၊ ”ဟင္..ဟယ္....အဲဒီေလာက္ႀကီးေတာင္ ျဖစ္တာလား” ဆိုၿပီး ကၽြန္မရဲ႕ အာေမဋိတ္သံ အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ အခန္းထဲမွာ စာလုပ္ေနၾကတဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ ဂ်ပန္သူငယ္ခ်င္းေတြေတာင္ ကၽြန္မၾကည့္ေနတဲ႔ ကြန္ျပဴတာ ဆီကိုလာၾကည့္ၾကပါေလရဲ႕။

ကၽြန္မရဲ႕ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြမဟုတ္၊ ကၽြန္မနဲ႔ လဲဘယ္သူမွမသိ ေပမဲ႔
”ေအာ္.. ငါတို႔နဲ႔ တစ္ေျမတည္းကသီးတဲ႔ ဆန္ကိုစား၊ တစ္ေရတည္းေသာက္၊ ဘာသာစကားတစ္မ်ိဳးကို အတူတူ ေျပာၾကတဲ႔ ငါတိုရဲ႕ ႏိုင္ငံသားေတြ၊ အနာဂတ္ရဲ႕ မ်ိဳးဆက္ ကေလးသူငယ္ေတြ ဒီသဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ ဆိုးႀကီးေၾကာင္႔ အသက္အိုးအိမ္ ဆံုး႐ံႈးေနၾကရပါေပါ႔လား။ ”
ဆိုၿပီး အလြန္ကို စိတ္မခ်မ္းေျမ႕ျဖစ္ခဲ႔ရပါတယ္။
အဲဒီေလာက္ လူေတြအမ်ားႀကီး ေသေက်ပ်က္စီး ၾကၿပီး အပ်က္အစီး အဆံုးအ႐ံႈး မ်ားလိမ္႔မယ္လို႔ လံုး၀ မထင္ခဲ႔မိပါဘူး။

ကဲ...ဒီလိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေန႐ံုနဲ႔ ၿပီးေရာလား...
ေနစရာအသင့္၊ စားစရာ အသင့္ ႐ိွေနတဲ႔ ကၽြန္မဘာလုပ္မလဲ။
ေနစရာ၊ စားစရာ၊ အ၀တ္အထည္ မ႐ိွ၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြ ဆံုး႐ံႈးသြားၾကတဲ႔ လူေတြအတြက္ ဘာလုပ္ေပးႏိုင္မလဲ။

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အေ၀းတစ္ေနရာမွာ ေရာက္ေနေတာ႔ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ အလွဴေငြ ထည့္ၿပီး လွဴလိုက္႐ံု ေပါ႕။ အလွဴေငြထည့္လို႕ရတဲ႔ ေနရာေတြလဲ အမ်ားႀကီး။
ျမန္မာႏိုင္ငံက NGO အဖြဲ႔အစည္းေတြဆီ ဆက္သြယ္ၿပီး လွဴမလား။
အင္တာနက္ ေပၚကေန credit card သံုးၿပီးလွဴမလား။
International NGO ေတြဆီ ဆက္သြယ္ၿပီး လွဴမလား။
ဂ်ပန္႐ုပ္ျမင္သံၾကားဌာနေတြရဲ႕ bank account ထဲ ထည့္ၿပီး လွဴမလား။
က်ိဳတိုက အစ္မ တစ္ေယာက္ ဦးေဆာင္အလွဴေငြ ေကာက္ခံၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံက NGO အဖြဲ႔အစည္းေတြဆီ ဆက္သြယ္ၿပီး လွဴဒါန္းေပးတဲ႔ Cyclone Victim Rescue Fund ဆီကို ပို႕ၿပီးလွဴမလား။
ႀကိဳက္သလို လွဴလို႕ ရပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္မစဥ္းစားတယ္။ ဘယ္ေလာက္လွဴႏိုင္မွာလဲ လို႕ေလ...
ကိုယ္တစ္ဦးတည္းတတ္ႏိုင္တဲ႔ ေငြေၾကးပမာဏထက္ ပိုၿပီး တတ္ႏိုင္သေလာက္ ထိထိေရာက္ေရာက္ လွဴဒါန္းခ်င္တဲ႔ ဆႏၵေတြ ျဖစ္လာေနခဲ႔တယ္။
မုန္တိုင္းေဘးသင့္တဲ႔ ေနရာေတြကို ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် သြားေရာက္ၿပီး လွဴဒါန္းေနတဲ႔ သူေတြကို လဲ အထူးအားက်ၿပီး သာဓုေခၚမိပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ အင္ဒိုနီး႐ွားသူငယ္ခ်င္းေလး တစ္ေယာက္ဆီက e-mail ၀င္လာပါတယ္။ ျမန္မာမွာ ႀကီးမားျပင္းထန္လွတဲ႔ မုန္တိုင္းတိုက္သြားတာ သိရတဲ႔ အတြက္၀မ္းးနည္းေၾကာင္း အစခ်ီထားၿပီး၊ ”မုန္တိုင္းေဘးသင္႔တဲ႔ လူေတြအတြက္ အလွဴေငြ မေကာက္ဘူးလား၊ အလွဴေငြ ေကာက္မယ္ဆိုရင္ လိုအပ္တာေတြ ကူညီေပးလို႔ရတယ္၊ အင္ဒိုနီး႐ွားမွာ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္က ျဖစ္သြားခဲ႔တယ္ ဆူနာမီ ငလ်င္ေဘးသင့္သူ ေတြအတြက္ အလွဴေငြ ေကာက္ခဲ႔တဲ႔အေတြ႕အႀကံဳ ႐ိွတဲ႔အတြက္ ကူညီေပးမယ္ေလ”
ဆိုတဲ႔ e-mail ေၾကာင့္ ကိုယ္တတ္စြမ္းသေ႐ြ႕ လွဴဒါန္းတာထက္ပိုၿပီး တစ္ခုခု လုပ္ခ်င္ေနတဲ႔ ကၽြန္မဟာ ”လုပ္မယ္၊ အလွဴေငြေကာက္တဲ႔ အေတြ႔ အႀကံဳလဲ မ႐ိွတဲ႔ အတြက္ လိုအပ္တာ အကူအညီေပးပါေနာ္” လို႔စာျပန္လိုက္ပါတယ္။

နီးစပ္ရာ ျမန္မာသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ တိုင္ပင္ၾကည့္တဲ႔ အခါ သူတို႕ကလဲ တတ္အားသေ႐ြ႕ ကူညီမယ္၊ ဆိုၿပီး လက္တြဲလာၾကတဲ႔ အတြက္ အလြန္ ၀မ္းေျမာက္ခဲ႔ရပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ဦးေဆာင္ေစၿပီး ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ အလွဴခံမဲ႔ အစီအစဥ္ စတင္ၾကပါေတာ႔တယ္။

ျပင္ဆင္ျခင္း

ၿမိဳ႕ထဲမွာ အလွဴခံဖို႔အတြက္ ၿမိဳ႕နယ္ ရဲတပ္ဖြဲ႔ရဲ႕ ေထာက္ခံခ်က္လိုအပ္တယ္။ အလွဴခံတဲ႔ အေၾကာင္းအရင္း၊ အလွဴခံမဲ႔ ေန႔ရက္၊ အခ်ိန္ နဲ႔ ေနရာ အတိအက် ကိုေျမပံုနဲ႔ တကြ တြဲတင္ရၿပီး၊ ေထာက္ခံခ်က္ရဖို႔အတြက္ အနည္းဆံုး (၁)ပတ္ေလာက္ ေစာင့္ရပါတယ္။ ေထာက္ခံခ်က္ရဖို႔ ေစာင့္ေနစဥ္ အေတာအတြင္းမွာ ကၽြန္မတို႔ေတြဟာ အလွဴခံထြက္ရင္ လိုအပ္မဲ႔ ပိုစတာ၊ အလွဴခံပံုး စတာေတြကို ျပင္ဆင္ၾကရပါတယ္။ ပိုစတာေတြကိုလဲ ကၽြန္မရဲ႕ အင္ဒိုနီး႐ွား သူငယ္ခ်င္းကပဲ ဦးေဆာင္ၿပီး ပိုစတာ (၂)မ်ိဳးကို ဂ်ပန္ဘာသာ၊ အဂၤလိပ္ဘာသာ(၂)မ်ိဳးစီနဲ႔ ျပင္ဆင္ခဲ႔ၾကတယ္။
ဒါက ဂ်ပန္ဘာသာနဲ႔ ေနာက္တစ္မ်ိဳးပါ။

ကၽြန္မတို႕ၿမိဳ႕မွာ ေနတဲ႔ ျမန္မာဦးေရဟာ အလွဴခံထြက္ဖို႔ အတြက္ကို မလံုေလာက္ေအာင္ နည္းလြန္းတဲ႔အတြက္ အင္ဒိုနီး႐ွား သူငယ္ခ်င္းေလးက သူကိုယ္တိုင္လဲ ပါ၀င္ကူညီမယ္၊ သူ႕သူငယ္ခ်င္း အင္ဒိုနီး႐ွားေလးေတြကို လဲအကူအညီေတာင္းေပးၿပီး စုစုေပါင္း အင္ဒိုနီး႐ွား သူငယ္ခ်င္း (၄)ေယာက္ (အဲဒီထဲက ၃ ေယာက္ဟာ Ph.D တက္ေနၾကတဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြျဖစ္ၿပီး၊ တစ္ေယာက္ကေတာ႔ Post-Doctorate ျဖစ္ပါတယ္) နဲ႔ စင္ကာပူသူငယ္ခ်င္း (၁)ေယာက္ လက္တြဲကူညီေပးခဲ႔ ၾကတယ္။ သူတို႔ ရဲ႕ Volunteer စိတ္ဓာတ္ နဲ႔ Leadership skill ေတြဟာ ခ်ီးက်ဳး၊ အတုယူစရာ မေကာင္းေပဘူးလား။

ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ အလွဴခံ အဖြဲ႔ေလးဟာ ”........ University Myanmar Student Volunteer Group ” ဆိုၿပီးအလွဴခံထြက္ဖို႕ ေျခလွမ္းျပင္ၾကပါၿပီီ။

အလွဴခံထြက္ဖို႕ လူအင္အားကနည္းၿပီး အားလံုးကလည္း အခ်ိန္နဲ႔ လုၿပီး သုေတသန လုပ္ေနၾကတဲ႔ သူေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္တဲ႕အတြက္ အားလံုးလဲ အဆင္ေျပတဲ႔ ေမလ ေနာက္ဆံုးရက္သတၱပတ္ရဲ႕ စေန၊ တနဂၤေႏြ (၂) ရက္တည္းပဲ လုပ္ႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕ကို ဒီၿမိဳ႕က ႏိုင္ငံျခားေက်ာင္းသားေတြကို အကူအညီေပးေနတဲ႔ Mori Volunteer အဖြဲ႕ က အမ်ိဳးသမီးႀကီးမ်ားကလဲ အားေပးကူညီခဲ႔ၾကပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ႔ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အၾကံေပးခ်က္နဲ႔ပဲ တကၠသိုလ္က campus အသီးသီးမွာ အလွဴခံပံုး ထားဖို႔ပဲ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအတြက္လဲ တကၠသိုလ္က ခြင့္ျပဳခ်က္ကို ရယူၿပီးမွ တစ္လတိတိ ကၽြန္မတို႕ တကၠသိုလ္ရဲ႕campus (၄) ခုက ႐ံုးခန္းေတြမွာ အလွဴခံပံုးေလးေတြ (၁)လတိတိ ထားခဲ႔ပါေသးတယ္။
(ဘယ္ေလာက္ရရ ဆိုၿပီးေတာ႔ပါ၊ Better than nothing ေလ၊ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။)
ၱ
ဒီပံုက တကၠသိုလ္ campus တစ္ခုရဲ႕ ေက်ာင္းသားေရးရာ ႐ံုးခန္းေ႐ွ႕မွာ ထားခဲ႔တဲ႕ အလွဴခံပံုးေလး ျဖစ္ပါတယ္။

ပါ၀င္ကူညီခဲ႔ၾကတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးကို အထူးေလးစားခ်စ္ခင္လ်က္.........
(အလွဴခံရ႐ိွခဲ႔ရပံု နဲ႕ ရ႐ိွခဲ႔တဲ႔ အလွဴေငြေတြကို ဘယ္လိုလွဴဒါန္းခဲ႔တယ္ ဆိုတာကို အလွဴေငြ႐ွာပြဲ မွတ္တမ္း(၂)မွာ ဆက္ဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္႐ွင္။)

တို႕ရဲ႕ကမၻာငယ္ေလး

ဒီေခါင္းစဥ္နဲ႔ ဂ်ပန္သီခ်င္းေလးကို ၾကားဖူးၾကပါသလား ရွင္။
It's a small world ဆိုတဲ႕ အဂၤလိပ္စာသားနဲ႔ သီခ်င္းေလးလဲ ႐ိွပါတယ္။
ကၽြန္မကေတာ႔ ဂ်ပန္ သီခ်င္းေလးကို စၿပီး ၾကားဖူးခဲ႔တာပါ။
ဒီသီခ်င္းေလးကို စၿပီး ၾကားဖူးခဲ႔ တာကေတာ့ WFWP (Women Federation for World Peace) အဖြဲ႕ က ျပဳလုပ္တဲ႔ အခမ္းအနားေတြမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ WFWPရဲ႕ အခမ္းအနားေတြမွာ တက္ေရာက္လာသူတိုင္းကို အဲဒီ သီခ်င္းစာ႐ြက္ေလးေတြ ေ၀ေပးပါတယ္။ အခမ္းအနားၿပီး တိုင္း တက္ေရာက္သူေတြ အားလံုးအတူတကြ အဲဒီသီခ်င္းေလးကို ဆိုၾကပါတယ္။ ဒီသူခ်င္းေလးရဲ႕ အဓိပၸာယ္ေလး ကိုခံစားၾကည့္ၾကပါစို႕ ေနာ္။
သီခ်င္းစာသားေလးက တိုေပမယ္႕ အႏွစ္သာရ ႐ိွလွပါတယ္။
ဂ်ပန္သီခ်င္းစာသားေလးကို ဘာသာျပန္ခံစားၾကည့္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္႐ွင္.......

တို႔ရဲ႕ ကမၻာငယ္ေလး

တိုရဲ႕ ကမၻာေလးထဲမွာ
ေပ်ာ္႐ႊင္စရာေတြလဲ႐ိွတယ္၊ ၀မ္းနည္းစရာေတြလဲ႐ိွတယ္
တို႕ေတြအတူတကြ လက္တြဲကူညီၿပီး ေနၾကတဲ႔
တို႔ရဲ႕ ကမၻာငယ္ေလး

တို႔ရဲ႕ ကမၻာ က်ဥ္းက်ဥ္းေလး မလို႕
ေနရာတိုင္း သာတူညီမွ်ခံစားမွ်ေ၀လို႕
တို႕ရဲ႕ ကမၻာဟာ လံုး၀န္းတဲ႔အတြက္
အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ေတြဟာ တစ္ဆက္တည္းပါပဲ။

တို႔ရဲ႕ ကမၻာေလးေပၚက လူတိုင္းဟာ
အၿပံဳးေလးေတြကိုယ္စီ မွ်ေ၀ႏိုင္မယ္ဆိုရင္
တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈ ေတြ တုိးပြားလာၿပီး
အခက္အခဲေတြ႕တိုင္း လက္တြဲ ကူညီႏိုင္ၾကမွာပါ။
ဒါဟာ တို႔ရဲ႕ ကမၻာငယ္ေလးပါ။

ဂ်ပန္သီခ်င္းစာသားေလးကို ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

小さな世界


世界中どこだって
笑いあり、涙あり
皆それぞれ助け合う
小さな世界

＊　世界はせまい、世界は同じ
　　　世界は丸い、ただ一つ

世界中だれだって
ほほえめば、仲良しさ
皆論になり手をつなごう
小さな世界

repeat ＊

တီးလံုးေလးကို ဒီေနရာမွာ နားဆင္ႏိုင္ပါတယ္။ Internet Explorer နဲ႔ ဖြင့္ရင္ ပိုအဆင္ေျပပါတယ္။
အဲဒီမွာ ဂ်ပန္သီခ်င္းစာသားေရာ အဂၤလိပ္သီခ်င္း စာသားကိုပါ ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။

http://utagoekissa.web.infoseek.co.jp/itsasmallworld.html