မီးငယ္ေလးေရ....
ဒီေန႔ ေမလ(၁)ရက္ ၂၀၀၉ ပါ။ ဒီမနက္ ေမေမနာတဲ႔ တရားက ၂၂-၈-၁၉၆၁ ခုႏွစ္က ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေဟာၾကားခဲ႔တဲ႔ ဒိဌိျပဳတ္ေရး တရားေတာ္ အမွတ္(၁) ပါ။ ႏွစ္ေပါင္း ၄၈ႏွစ္ၾကာခဲ႔ေပမဲ႔ အင္မတန္မွတ္သားစရာ ေကာင္းၿပီး ေမေမတို႕ ပုထုဇဥ္ေတြ မသိမျဖစ္တဲ႔ တရားပါပဲ။ ဒီတရားက တကယ္တမ္းေျပာရရင္ေတာ႔ အရင္ေန႔ေတြက ေဟာခဲ႔တဲ႔ တရားအဆက္ပါပဲ။ အဂိၢ၀ဆၦ ဆိုတဲ႔ ပုဏၰားက ျမတ္စြာဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ကို အေမးပုစၦာေတြေမးလို႔ ဘုရားရွင္းက ေျဖတဲ႔ တရားျဖစ္တယ္။ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေဟာၾကားခ်က္ကို မီးမီးနဲ႔ ေမေမ ထုိင္ၿပီး စကားေျပာေနသလိုပံုစံနဲ႔ အဓိကအခ်က္ေတြကိုပဲ နားလည္ေအာင္ ေရးျပမယ္။
ဘုရားရွင္ဟာ ေဆးသမားႀကီးနဲ႔တူၿပီး ေမေမတို႕ ပုထုဇဥ္ေတြဟာ ကိေလသာေရာဂါေတြရိွတဲ႔ သံသရာခရီးသည္လူမမာေတြနဲ႔ တူသတဲ႔။ ေဆးသမားႀကီးက ေရာဂါေပ်ာက္ေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္ဖို႔နဲ႕ စားေဆးကိုေပးပါသတဲ႔။ သီလဆိုတာက ေရွာင္ၾကဥ္တာနဲ႔တူၿပီး ၀ိပႆနာကေတာ႔ စားေဆးနဲ႔ တူသတဲ႔။ သီလကို ေစာင့္ထိန္းရင္ ေရာဂါမတိုးေအာင္ပဲ တတ္ႏိုင္ၿပီး ၀ိပႆနာအလုပ္ကို လုပ္မွသာ၊ ျဖစ္ပ်က္ေတြ ရႈမွတ္မွသာ ကိေလသာ ေရာဂါေတြ ေပ်ာက္ႏိုင္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကလဲ ေသာက္ေဆးမေသာက္သူကို အျပစ္တင္မွာပါပဲတဲ႔။ ၀ိပႆနာ လုပ္တဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေတြမွာ ေတာ႔သီလကပါၿပီးသားျဖစ္တဲ႔ အတြက္ အထူးသီလႏွင့္ ေနတဲ႔သူ (၀ိေသသ ဘာဂိရ သီရ) နဲ႔ ေနတဲ႔သူလို႔ အဓိပၼာယ္ရတယ္။
ဒီေန႔ ေမလ(၁)ရက္ ၂၀၀၉ ပါ။ ဒီမနက္ ေမေမနာတဲ႔ တရားက ၂၂-၈-၁၉၆၁ ခုႏွစ္က ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေဟာၾကားခဲ႔တဲ႔ ဒိဌိျပဳတ္ေရး တရားေတာ္ အမွတ္(၁) ပါ။ ႏွစ္ေပါင္း ၄၈ႏွစ္ၾကာခဲ႔ေပမဲ႔ အင္မတန္မွတ္သားစရာ ေကာင္းၿပီး ေမေမတို႕ ပုထုဇဥ္ေတြ မသိမျဖစ္တဲ႔ တရားပါပဲ။ ဒီတရားက တကယ္တမ္းေျပာရရင္ေတာ႔ အရင္ေန႔ေတြက ေဟာခဲ႔တဲ႔ တရားအဆက္ပါပဲ။ အဂိၢ၀ဆၦ ဆိုတဲ႔ ပုဏၰားက ျမတ္စြာဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ကို အေမးပုစၦာေတြေမးလို႔ ဘုရားရွင္းက ေျဖတဲ႔ တရားျဖစ္တယ္။ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေဟာၾကားခ်က္ကို မီးမီးနဲ႔ ေမေမ ထုိင္ၿပီး စကားေျပာေနသလိုပံုစံနဲ႔ အဓိကအခ်က္ေတြကိုပဲ နားလည္ေအာင္ ေရးျပမယ္။
ဘုရားရွင္ဟာ ေဆးသမားႀကီးနဲ႔တူၿပီး ေမေမတို႕ ပုထုဇဥ္ေတြဟာ ကိေလသာေရာဂါေတြရိွတဲ႔ သံသရာခရီးသည္လူမမာေတြနဲ႔ တူသတဲ႔။ ေဆးသမားႀကီးက ေရာဂါေပ်ာက္ေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္ဖို႔နဲ႕ စားေဆးကိုေပးပါသတဲ႔။ သီလဆိုတာက ေရွာင္ၾကဥ္တာနဲ႔တူၿပီး ၀ိပႆနာကေတာ႔ စားေဆးနဲ႔ တူသတဲ႔။ သီလကို ေစာင့္ထိန္းရင္ ေရာဂါမတိုးေအာင္ပဲ တတ္ႏိုင္ၿပီး ၀ိပႆနာအလုပ္ကို လုပ္မွသာ၊ ျဖစ္ပ်က္ေတြ ရႈမွတ္မွသာ ကိေလသာ ေရာဂါေတြ ေပ်ာက္ႏိုင္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကလဲ ေသာက္ေဆးမေသာက္သူကို အျပစ္တင္မွာပါပဲတဲ႔။ ၀ိပႆနာ လုပ္တဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေတြမွာ ေတာ႔သီလကပါၿပီးသားျဖစ္တဲ႔ အတြက္ အထူးသီလႏွင့္ ေနတဲ႔သူ (၀ိေသသ ဘာဂိရ သီရ) နဲ႔ ေနတဲ႔သူလို႔ အဓိပၼာယ္ရတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕က သီိလေဆာက္တည္ရင္ ၿပီးတာပါပဲ ဆိုၿပီး မတင္းတိမ္သင့္တာကို တင္းတိမ္မိမွာ စိုးလို႔လဲ ဆရာေတာ္ႀကီးက အထူးသတိေပးလိုက္ပါတယ္။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္မသိရင္ ခႏၱာလဲမသိ၊ နိဗၺာန္လဲမသိႏိုင္ပါဘူး။ ခႏၱာေလးေတြ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္သြားတဲ႔ ဓမၼေတြကို မသိႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေတြမသိေတာ႔ ငါ..ငါ႔ဥစၥာ ဆိုတဲ႔ ဆိတ္သုန္းတဲ႔ သုညတရားကုိ မသိပါဘူး။ သုညတရားဆိုတာ ဘုရားတစ္ဆူပြင့္မွ ၾကားရတဲ႔ တရားမ်ိဳးျဖစ္တယ္။ အခု တရားနာေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကိေလသာမီး၊ ဇရာမီးေတြက ေတာက္ေလာင္ေနတယ္။ ကိေလသာမီးဆိုတာ တစ္နည္းအားျဖင့္ ခင္တဲ႔ မီးပါပဲ။ တရားနာေနရင္း ေတာင္ေတြး ေျမာက္ေတြး ေတြးခ်င္ရာေတြးေနမယ္။ ယပ္ခပ္ခ်င္လဲ ခပ္ေနမယ္။ ရွဴေဆးေလး ရွဴေပးရ၊ လ်က္ဆားေလး စားေပးရနဲ႔ ကိေလသာရဲ႕ ကၽြန္ျဖစ္ေနပါတယ္။
ကိေလသာက “ေလာင္မီး” သမုဒသသစၥာ၊ ခႏၱာက “ေလာင္စာ” ဒုကၡသစၥာ နဲ႔တုပါတယ္။ လူ႔ဘ၀ရရပါလို၏ လို႔ ဆုေတာင္းခဲ႔လို႔ ေလာင္စာရၿပီး မီးေလာင္ခံေနရတယ္။
ကိေလသာမီးေလာင္လို႔ “ေခြးေနရာမရ” ျဖစ္ေနၾကရတာ။ ဒီေနရာေနလိုက္ မေကာင္းျပန္ဘူးဆိုၿပီး ဟိုနားေရႊ႕လိုက္ရ နဲ႔တဲ႔။
မီးက ကိေလသာ
ခႏၱာက ေလာင္စာ
ကံ က မီးထည့္သမား
တစ္ခါတစ္ေလ နတ္ျပည္သြားေလာင္ရျပန္တယ္။ တစ္သံသရာလံုးမွာ မီးကုန္ရင္ ေလာင္စာထပ္ရွာထည့္ရတဲ႔ အလုပ္နဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ခဲ႔ၾကတယ္။
ပူအိုက္တဲ႔ အခ်ိန္၊ ေလညင္းေလးတိုက္လာရင္ ခႏၱာကိုယ္မွာ သုခေ၀ဒနာေပၚတယ္။ အဲဒါ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ စျဖစ္လာတာပဲ။ ေ၀ဒနာခႏၱာေပၚတာက တစ္ဏွာခႏၱာေပၚတာပါပဲ။ တဏွာ၊ ဥပဒါန္က ေန႔စဥ္လုပ္တဲ႔ ကံေတြကို သိမ္းထားၿပီး တစ္ခုၿပီးတစ္ခု လႊတ္ေပးပါတယ္။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ နားလည္မွ ဒုကၡသစၥာ၊ သမုဒယသစၥာ ကိုသိပါတယ္။ “ငါ” တရားသြားနာဦးမယ္လို႔ေျပာရင္ ခႏၱာ ၅ပါး နားမလည္မႈက စပါတယ္။ တစ္ေန႔လံုး အ၀ိဇၹာ ဆိုတဲ႔ မသိမႈ နဲ႔ပဲ ေနၿပီး ခႏၱာရွာမေတြ႔ရင္ ႀကီးစြာေသာ အျပစ္သင့္တာပဲ လို႔ ဆိုပါတယ္။
ခႏၱာက ေလာင္စာ
ကံ က မီးထည့္သမား
တစ္ခါတစ္ေလ နတ္ျပည္သြားေလာင္ရျပန္တယ္။ တစ္သံသရာလံုးမွာ မီးကုန္ရင္ ေလာင္စာထပ္ရွာထည့္ရတဲ႔ အလုပ္နဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ခဲ႔ၾကတယ္။
ပူအိုက္တဲ႔ အခ်ိန္၊ ေလညင္းေလးတိုက္လာရင္ ခႏၱာကိုယ္မွာ သုခေ၀ဒနာေပၚတယ္။ အဲဒါ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ စျဖစ္လာတာပဲ။ ေ၀ဒနာခႏၱာေပၚတာက တစ္ဏွာခႏၱာေပၚတာပါပဲ။ တဏွာ၊ ဥပဒါန္က ေန႔စဥ္လုပ္တဲ႔ ကံေတြကို သိမ္းထားၿပီး တစ္ခုၿပီးတစ္ခု လႊတ္ေပးပါတယ္။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ နားလည္မွ ဒုကၡသစၥာ၊ သမုဒယသစၥာ ကိုသိပါတယ္။ “ငါ” တရားသြားနာဦးမယ္လို႔ေျပာရင္ ခႏၱာ ၅ပါး နားမလည္မႈက စပါတယ္။ တစ္ေန႔လံုး အ၀ိဇၹာ ဆိုတဲ႔ မသိမႈ နဲ႔ပဲ ေနၿပီး ခႏၱာရွာမေတြ႔ရင္ ႀကီးစြာေသာ အျပစ္သင့္တာပဲ လို႔ ဆိုပါတယ္။
ေနာက္တစ္ဖန္ ဒိဌိႏွင့္ေျပာ၊ ဒိဌိႏွင့္ ေနၾကပါတယ္။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ နားလည္မွ ျဖစ္ပ်က္ပ်က္လိုက္ ျဖစ္ေနတဲ႔ ဒုကၡအစု ကိုသိမယ္။ ေ၀ဒနာကိုရႈလို႔ ျဖစ္ပ်က္ ျမင္ရင္ ေ၀ဒနာခ်ဳပ္ၿပီး ဒိဌိ၊ အ၀ိဇၹာပါ ျပဳတ္ပါတယ္။
ဘံု၃ပါး မွာ ျဖစ္တဲ႔ သတၱ၀ါေတြဟာ မီးေလာင္ေနတဲ႔ အိမ္ႀကီးနဲ႔ တူပါတယ္။ အိပ္ယာကႏိုးတာနဲ႔ မီးေလာင္ေတာ႔တာပဲတဲ႔။ ဘယ္သြားသြား မီေလာင္လ်က္ပါပဲ။ ပ်င္လို႔ အလည္သြား၊ ကိစၥ႐ိွလို႔သြား မီေလာင္လ်က္ပါပဲ။“ ေလာင္စာ”ကုန္သြားမွာလဲ စိုးရိမ္ၾကတယ္။ ဒီသား ဒီသမီး မခြဲခ်င္လို႔ ၊ မိးမျငိမ္းခ်င္လုိ႔ “ ေလာင္စာ” ျပန္ထည့္ၾကတယ္။ မီးၿငိမ္းမွာ စိုးၾကတယ္။
၃၁ ဘံုမွာ ဘုရားအဆူဆူနဲ႔ လြဲခဲ႔တာလဲ ဒါေၾကာင့္ပဲ။
ဒိဌိခ်ဳပ္ျခင္းက နိဗၹာန္ပဲ တဲ႔။ ဒါေၾကာင့္ ဒိဌိခြာဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ပဋိသေႏၵေနခဲ႔တာလဲ ကိုယ္မသိခဲ႔။ ေသခ်ိန္က်ေတာ႔လဲ ကိုယ္မသိခဲ႔။ ေနခ်ိန္အလယ္မွာ ႐ႈပ္ေနၾကတယ္။ ဇာတိ ပဋိသေႏၵရကတည္းက ခႏၵာ ၅ ပါး(မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာ၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္၊ စိတ္) ပဲပါတယ္။ က်ား မ အစ ကတည္းက မပါဘူး။ ခႏၵာနဲ႔ အတူ ေနၿပီး မသိၾကတာက အၾကားအျမင္ (သုတ၀ါ အရိယာ သာ၀ေကာ) မ႐ိွလို႔ ။ ဒါေၾကာင့္ “ငါ” ျမင္တယ္၊ “ငါ”ၾကားတယ္၊ စသျဖင့္ သိကၠာယဒိဌိ မင္းမူတာ ခံေနၾကရတယ္။ သိကၠာယဒိဌိ ဟာ အပါယ္ေရေသာက္ျမစ္ပါပဲ။
