Jazz Festival

ေမာင္ေလး NY အပ်င္းေျပဖတ္္ဖို႕-

ၿပီးခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ပတ္ေလာက္က မမေနတဲ႔ Sendai ၿမိဳ႕မွာ က်င္းပခဲ႔တဲ႔ Jazz Festival ကိုသြားခဲ႔တဲ႔အေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္တယ္။ အယင္ႏွစ္ေတြက ဒီပြဲေတာ္႐ိွတယ္ ဆိုတာၾကားမိေပမယ္႔ မသြားျဖစ္ခဲ႔ပဲ ဒီႏွစ္မွပဲ ပထမဆံုးအႀကိမ္ သြားျဖစ္ေတာ႔တယ္။ အဲဒီပြဲေတာ္ကို Kotodai ပန္းၿခံ နဲ႔ အဲဒီပန္းၿခံ နားက Johzenji ဆိုတဲ႔ လမ္းမႀကီး တစ္ေလ်ာက္မွာ က်င္းပတယ္။ အဲဒီပန္းၿခံနဲ႔ Johzenji လမ္းမႀကီးကေတာ႔ Sendai ၿမိဳ႕ မွာ ပြဲေတာ္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး က်င္းပတဲ႔ေနရာေပါ႕။ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း စက္တင္ဘာလရဲ႕ ဒုတိယအပတ္ စေနနဲ႕တနဂၤေႏြေန႔ မွာ မနက္ ၁၁နာရီေလာက္ကစၿပီး ည ၉နာရီေလာက္ထိ က်င္းပၾကတယ္။ ဒီပြဲေတာ္ကို အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္က တီး၀ိုင္း အဖြဲ႕ေတြ အမ်ားႀကီး လာၿပီးတီးမႈတ္ၾကတယ္။ စုစုေပါင္း တီး၀ိုင္းအဖြဲ႕ ၇၀၀ေက်ာ္ ေလာက္ ႐ိွတယ္။ Jozenji လမ္းမႀကီးက ေဘးတစ္ဘက္တစ္ခ်က္မွာ သစ္ပင္ႀကီးေတြ အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္းနဲ႕ လမ္းလယ္ေခါင္မွာလဲ အေတာ္က်ယ္တဲ႔ လမ္းလယ္ကၽြန္း႐ိွၿပီး အဲဒီကၽြန္းရဲ႕ တစ္ဘက္တစ္ခ်က္မွာလဲ သစ္ပင္ႀကီးေတြက စီတန္းေနတယ္။ သစ္ပင္ေတြရဲ႕အလယ္ ကၽြန္းေပၚမွာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လမ္းေလွ်ာက္လို႕ရတဲ႔ လမ္းေလး႐ိွၿပီး ထိုင္ခံုေလးေတြ လဲ႐ိွတယ္။
Johzenji လမ္းမႀကီးဘက္ကို ၀င္လိုက္တာနဲ႕ တီးလံုးသံေတြ ကိုၾကားရၿပီး လမ္းလယ္ေခါင္ ကၽြန္းေလးေပၚမွာ အျဖဴေရာင္ အမိုးေလးေတြရဲ႕ ေအာက္မွာ တီးမႈတ္ ေနၾကတဲ႔ တီး၀ိုင္း အဖြဲ႕ေလးေတြ အမ်ားႀကီးကို ေတြ႕ရတယ္။ လမ္းမႀကီးရဲ႕ ပလက္ေဖာင္းေဘး မွာလဲ တီးခတ္၊ သီဆို ေဖ်ာ္ေျဖ ေနၾကတဲ႕ တီး၀ိုင္းေတြ လဲရိွတယ္။ လူေတြက သူတို႕ႏွစ္သက္တဲ႔ တီး၀ိုင္းအဖြဲ႕ေတြ ေရွ႕မွာ ယဥ္ေက်းစြာနဲ႕ရပ္ၿပီး လက္ခုပ္ တေျဖာင္းေျဖာင္း တီးၿပီး အားေပးၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ေကာင္မေလး ငယ္ငယ္ေလးေတြဆို စီးခ်က္နဲ႕အညီ လိုက္ၿပီး ခႏၱာကိုယ္ေလး ေတြက ယိမ္းခါေနၾကတယ္။ မမတို႕လဲ တီး၀ိုင္း တစ္ခုၿပီး တစ္ခုေျပာင္းၿပီး နားေထာင္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ တီး၀ိုင္းေတြဆို လူေတြမ်ားလြန္းၿပီး တိုးမေပါက္ေတာ႔လို႔ ျပန္လွည္႕ခဲ႔ရတယ္။ မမက ဆူဆူညံညံ တီးလံုးေတြကို မႏွစ္သက္ တတ္ခဲ႔ေပမယ္႔ ဒီမွာေတာ႔ လာနားေထာင္တဲ႔ ပရိတ္သတ္ဟာ ေအာဟစ္ ဆူညံျခင္းမ႐ိွပဲ တိတ္ဆိတ္စြာနဲ႔ ဂီတသံစဥ္ေတြကို ခံစားမႈအျပည္႕နဲ႕ အားေပး ေနၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္။ သူတို႕နဲ႕အတူတူ ၀င္ေရာက္ နားေထာင္ ခံစားရင္း ဂီတသံစဥ္ အမ်ိုးမ်ိဳးကို နားေထာင္ၿပီး ေပ်ာ္႐ႊင္ေနခဲ႔တယ္။ တစ္ေနရာစီမွာ တီး၀ိုင္းအဖြဲ႕ေတြက အလွည္႔က် တစ္ဖြဲ႕ၿပီးတစ္ဖြဲ႕ေျပာင္းၿပီး ေဖ်ာ္ေျဖၾကတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ လမ္းမႀကီးတစ္ေလ်ာက္ လွည့္ပတ္နားေထာင္ရင္း ဗိုက္ဆာလာတာနဲ႔ မုန္႔ဆိုင္ေတြရိွတဲ႕ Kotodai ပန္းၿခံ ဘက္ကို ထြက္ခဲ႔တယ္။

Kotodai ပန္းၿခံ ထဲမွာေတာ႔ တီး၀ိုင္းအဖြဲ႕ႀကီးေတြက စင္ျမင့္ ႀကီးေပၚမွာ တီးခတ္ေဖ်ာ္ေျဖေနတာ ေတြ႕ရတယ္။
ဒီဘက္မွာလဲမုန္႔ဆိုင္တန္းေတြ၊ အေဖ်ာ္ရမကာဆိုင္တန္းေတြနဲ႔ လူေတြတိုးမေပါက္ေအာင္ စီကားေနတယ္။ ဘာစားရမလဲ လိုက္႐ွာရင္း မုန္႔ဆိုင္တန္း တစ္ခုွေ႐ွ႕မွာ လူတန္း႐ွည္ႀကီး တန္းစီေနတာေတြ႕လုိ႕ ဘာဆိုင္လဲလို႕ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ Sendai ၿမိဳ႕ရဲ႕ နာမည္ႀကီး စားစရာ တစ္မ်ိဳးျဖစ္တဲ႔ ဂ႐ူတန္း(ႏြားလွ်ာ) ယာခိ(အကင္) ဆိုင္ျဖစ္ေနပါေပါ႕လား။

ယာခိနိခု(အသားကင္)ဆိုင္ေတြလဲ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဂ်ပန္ရိုးရာ မုန္႔ဆိုင္ ေတြလဲ အမ်ားႀကီးပဲ။ မမတို႕ဆီက မုန္႔လင္မယား (မုန္႔အုပ္ကေလး) နဲ႔ပံုစံတူတဲ႔ မုန္႕လဲရိွတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႕ရဲ႕မုန္႕က မုန္ႏွစ္ကို မုန္႔လုပ္တဲ႔ ခြက္ကေလးေတြထဲ ေလာင္းထည့္ၿပီး တေကာလို႕ေခၚတဲ႔ ေရဘ၀ဲ အသားေတြကို ေသးေသးေလး တံုးၿပီးထည့္တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ဘာစားရမလဲ ႐ွာရင္း မုန္႕ႏွစ္ထဲမွာ ပုစြန္ေျခာက္ အေသးေလးေတြ၊ ငါးနဲ႕လုပ္ထားတဲ႔ အမႈန္႕ေလးေတြ ထည့္လိပ္ၿပီး ေၾကာ္ထားတဲ႕ မုန္႕တစ္ခုနဲ႕ (မုန္႔ေရပါးကို သတိရမိတယ္၊ တူေတာ႔မတူပါဘူး) ၀က္သားကင္ ႀကီးႀကီးတစ္ေခ်ာင္း၊ ေသာက္စရာ တစ္ဗူး၀ယ္ၿပီး ထိုင္စားဖို႕ေနရာ လိုက္ရွာတယ္။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလဲ စားေသာက္စရာေတြ ၀ယ္ၿပီး သစ္ပင္ေအာက္ေတြမွာ၊ ပန္းခံုေတြေပၚမွာ ထိုင္ၿပီးစားေသာက္ရင္း အပန္းေျဖေနၾကတယ္။ မမတို႕လဲ ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔ ထုိင္ၿပီးစားေနတံုး စတိုင္က်က် ဟန္လုပ္ၿပီး ထိုင္ေနတဲ႔ ေခြးကေလး တစ္ေကာင္ကို ေတြ႕လို႔ွ သေဘာက်ၿပီး ဓာတ္ပံု႐ိုက္လာခဲ႔ေသးတယ္။ (ဒီမွာက အိမ္ေမြး တိရစၧာန္ေတြကို သားသမီးလို သေဘာထားၿပီး ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကတယ္။)

မမ အဓိကထား ေျပာျပခ်င္တာကေတာ႔ မုန္႕ဆိုင္တန္းေတြ နားမွာ ေတြ႕ရတဲ့ ဆိုင္ေလးတစ္ခုပါပဲ။ အဲဒီဆိုင္ေလးရဲ႕ အမည္က Recycle station လို႕ ဂ်ပန္လို katakana နဲ႔ေရးထားပါတယ္။

တကယ္တမ္းေတာ႔ အဲဒီဆိုင္ေလးဟာ အမိႈက္ေတြကို စနစ္က်စြာ အမ်ိဳးအစားခြဲၿပီး သိမ္းဆည္းေပးတဲ႔ ေနရာေလး တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ Recycle station မွာ ေတြ႕ခဲ႔ရတာကေတာ႔ ျခင္းေတာင္းေလးေတြ နဲ႕ စားပြဲခံုမွာ စာကပ္ထားပါတယ္- ပလပ္စတစ္၊ သံဗူး၊ pet bottle၊ တစ္ခါသံုးခြက္၊ ၀ါးတူ၊ ေဖ်ာ္ရည္ေသာက္တဲ႔ ပိုက္၊ စားႄကြင္းစားက်န္အမိႈက္ စသျဖင့္ ေရးထားၿပီး အမိႈက္လာထည့္သူေတြကို စနစ္တက်ျဖစ္ေအာင္ ကူညီေပးေနတဲ႔ သူေတြကို ေတြ႔ခဲ႔ရပါတယ္။ ဂ်ပန္ လူမ်ိဳးေတြဟာ အမိႈက္ပစ္တဲ႔ ေနရာမွာ အလြန္စည္းကမ္း႐ိွလွပါတယ္။ ၾကက္ပ်ံမက် စည္ကားလွတဲ႔ ဒီပြဲေတာ္ႀကီးမွာ အမိႈက္တစ္စမေတြ႕ခဲ႔ရပါဘူး။ အမိႈက္ပစ္တဲ႔သူေတြနဲ႔ Recycle station မွာ အမိႈက္သိမ္းေပးေနတဲ႔ သူေတြဟာ အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈ ႐ိွၾကတာေတြ႔ရပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ မုန္႔၀ယ္စားလိုက္ တီး၀ိုင္းေတြဘက္ ပတ္ၾကည့္လိုက္နဲ႔ ေမွာင္စပ်ိဳး လာခဲ႔ပါၿပီ။ ပြဲေတာ္ႀကီးကေတာ႔ ဂီတသံေတြနဲ႔ ဂီတခ်စ္သူေတြနဲ႔ စည္ကားေနဆဲပါပဲ။

မမတို႕ ႏိုင္ငံမွာလဲ ေပ်ာ္႐ႊင္စရာ ေကာင္းလွတဲ႔ ျမန္မာ႔႐ိုးရာ ပြဲေတာ္ေတြကို စည္းကမ္း႐ိွစြာ၊ သန္႔႐ွင္းသပ္ရပ္စြာ ဆင္ႏႊဲႏိုင္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေကာင္းလိုက္ေလမလဲ လို႔ အိမ္အျပန္ လမ္းမွာ ေတြးေတာ လာမိပါတယ္္။

http://www.sentabi.jp/1000/0007/0000/1000000700000002.html

Learning in Life

ကၽြန္မရဲ႕မွတ္စုတုိ(၁)

ဘ၀မွာ သင္ယူေလ့လာျခင္း

ဒီတစ္ေခါက္ မွတ္သားမိခဲ႔တာေလးေတြကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

ဘာသာရပ္တစ္ခုမွာ အလြန္ထူးခၽြန္ထက္ျမက္ၿပီး အေတြ႕အၾကံဳရင္႔က်က္လွတဲ႔ Professor ႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ ပင္စင္ယူခါနီး သူ႕ရဲ႕ေနာက္ဆံုး Lecture မွာ အခုလို ေျပာျပသြားခဲ႔ပါတယ္။

၁။ ပညာရပ္တစ္ခုကို ၿပီးျပည္႔စံုေအာင္ သင္ယူတယ္ဆိုတာ အဆင့္ ၄ ဆင့္ ႐ိွပါတယ္တဲ႔။ အဲဒါေတြကေတာ႔

• သင္ယူေလ့လာလိုက္တဲ႔ပညာရပ္ကို မိမိရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းအျဖစ္နဲ႕သိမ္းထားပါ။
• အဲဒီသင္ယူထားတဲ႔ပညာကို ဘ၀ရပ္တည္ဖို႔အတြက္ အသံုးခ်ပါ။
• ၿပီးေတာ႔ အသက္႐ွင္ေနထိုင္ပါ။
• အေပၚကအခ်က္ေတြနဲ႔ ျပည့္စံုၿပီဆိုရင္ေတာ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးသာ ေနပါေတာ႔တဲ႔

အဲဒီအခ်က္ေတြနဲ႔ မျပည့္စံုေသးဘူးဆိုရင္ေတာ႔ မိတ္ေဆြဟာ အဲဒီပညာရပ္ကို သင္ယူေလ႔လာျခင္းအလုပ္ ၿပီးေျမာက္ၿပီလို႕ မဆိုႏိုင္ေသးပါဘူးတဲ႔။

၂။ မိတ္ေဆြဟာ ဘာသာရပ္တစ္ခုကို ေလ႔လာတဲ႔အခါမွာ မိမိကိုယ္မိမိ အဲဒီဘာသာရပ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အလံုးစံုနားလည္ၿပီလို႔ ယူဆၿပီဆိုရင္ေတာ႔ မိတ္ေဆြဟာ ဘြဲ႕လက္မွတ္တစ္ခုခု ရဖို႔ေသခ်ာေနပါၿပီ။
ဒါေပမယ္႔ မိတ္ေဆြဟာ ဆက္လက္ၿပီး ေလ႔လာသင္ယူဖို႕ အေျခေနတစ္ခုခု ႀကံႀကိဳက္လာတဲ႔အခါမွာ အလံုးစံု နားလည္ၿပီလို႔ ယူဆထားတဲ႔ ဘာသာရပ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွမသိေသးဘူးလို႔ ခံစားလာရလိမ္႔မယ္။ အဲဒီလိုမ်ိဳး "ငါဘာမွမသိေသးပါလား" လို႔ ခံစားမိၿပီဆိုတဲ႔ အခ်ိန္မွာ မိတ္ေဆြဟာ ဘြဲ႕လြန္သင္တန္း (Master course) တက္ဖို႔ အံ၀င္ခြင္က် ျဖစ္ေနပါလိမ္႔မယ္။

ဒါ႕အျပင္ မိတ္ေဆြဟာ ဒီထက္ပိုၿပီး ဘာသာရပ္ကို ေလ႔လာဖို႕အခြင့္အေရးရၿပီ ဆိုပါေတာ႔။ အဲဒီအေျခအေနမွာ မိတ္ေဆြဟာ “တစ္ျခားလူေတြလဲ ငါ႕လိုပဲဘာမွ မသိေသးပါလား” ဆိုတာကို တျဖည္းျဖည္း နားလည္ခံစား မိၿပီဆိုပါစို႕။ အဲဒီလို ခံစားမိၿပီ ဆိုရင္ေတာ႔ မိတ္ေဆြဟာ ဘြဲ႕လြန္ေဒါက္တာသင္တန္း (Ph.D) ဆက္တက္ဖို႕ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနပါၿပီတဲ႕။

၃။ သုေတသန ပညာရွင္ေကာင္းတစ္ေယာက္မွာ ေအာက္ပါအရည္အခ်င္းမ်ား ႐ိွသင့္ပါတယ္တဲဲ႔။

အထူးသျဖင့္ ဘြဲ႕လြန္ပညာရပ္ေတြ (Ph.D,Master စသျဖင့္) ဆည္းပူးေလ႕လာေနသူမ်ား၊ သုေတသန ျပဳလုပ္ေနသူမ်ား (Researcher, Research student) အတြက္ သိသင့္သိထိုက္တဲ႔ အခ်က္မ်ားပါပဲ။

အဲဒါေတြကေတာ႔

• Originality,Irreplaceable, Professional

မိမိျပဳလုပ္ေနတဲ႔ သုေတသနလုပ္ငန္းဟာ မိမိရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အေတြးအေခၚ အယူအဆကို ေဖာ္ျပႏိုင္ရမယ္။ အျခားလူတစ္ဦးတစ္ေယာက္က အစားထိုး၍မရႏိုင္တဲ႔ မွန္ကန္တဲ႔ အေတြးအေခၚ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ိဳးကို ျပသႏိုင္ရမယ္။ ကၽြမ္းက်င္မႈ ႐ိွရမယ္။

• Creative

တီထြင္မႈ စိတ္ကူးဥာဏ္ေကာင္းရမယ္။ ဆန္းသစ္ေနတဲ႔ အေတြးအေခၚေတြကို ဖန္တီးႏိုင္ရမယ္။

• Productive

မိမိရဲ႕ သုေတသနလုပ္ငန္းကို အေျခခံၿပီး အျခားသုေတသနမ်ား ဆက္လက္ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ဖို႔ လမ္းေၾကာင္းေတြ ဖြင္႔ေပးႏိုင္ရမယ္။

• Pedagogical (Educational)

ပညာရပ္ဆိုင္ရာ တုိးတက္ဖြင္႔ၿဖိဳးမႈ မွာ အေထာက္အကူျပဳတဲ႔သုေတသနမ်ိဳး ျဖစ္ရမယ္။
တစ္နည္းအားျဖင့္ မိမိေဆာင္႐ြက္လိုက္တဲ႔ သုေတသနဟာ ပညာရပ္မွာ မျဖ႐ွင္းႏိုင္ေသးတဲ႔ ပေဟဠိေတြကို ေျဖ႐ွင္းႏိုင္ရမယ္။

၄။ သုေတသနလုပ္ငန္းဆိုတာ ကမၻာေလာကႀကီးနဲ႕ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ရန္ ရည္႐ြယ္ကာ ေဆာင္႐ြက္ေနၾကတာ ျဖစ္ေပမယ္႔ မိမိရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို လူအမ်ားက သေဘာတူလက္ခံဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။
လူ႕ေလာကမွာ ဘယ္လုိအလုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းထက္ အသင္းအဖြဲ႕ျဖင့္ စုေပါင္း လုပ္ေဆာင္ျခင္းဟာ လူအခ်င္းခ်င္း ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္မႈ၊ စည္းလံုးမႈမ်ား ကိုဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေစၿပီး ေအာင္ျမင္မႈ ကိုပိုမိုရ႐ိွေစႏိုင္ပါတယ္။ TEAM ဆိုတဲ႔ စာလုံုးကို အစုအဖြဲ႕ဆိုၿပီး နားလည္ၾကပါတယ္။ ဒီစာလံုးေလးမွာ ဘယ္လိုမ်ိဳး ေလးနက္တဲ႔ အဓိပၸာယ္ေတြ ပါ၀င္ေနတယ္ဆိုတာကို ၾကည့္ၾကရေအာင္။

• T =Together အတူတကြ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္မႈ
  
• E = Esteem တစ္ဦးရဲ႕ အလုပ္ကို တစ္ဦးက အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈ
  
• A = Ambition ရည္မွန္းခ်က္ တစ္ခုတည္းကို ဦးတည္ၿပီး လုပ္ေဆာင္ေနမႈ
  
• M = Mental Toughness စိတ္ဓာတ္ႀကံခိုင္မႈ ဆိုတာေတြြပါပဲ။

နားလည္သမွ်ေလးေတြ ျပန္ေျပာျပတာပါ။
(Professor Dr. Noboru Takigawa, Tohoku University အား ေလးစားလွ်က္ )